ΡΑΣ: Διακήρυξη-Θέσεις για τις εκλογές αντιπροσώπων της Β’ ΕΛΜΕ Αιτωλ/νίας στο 17ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ – ΕΚΠ/ΚΩΝ Β’ ΕΛΜΕ. «ΔΥΚΤΙΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ Δ.Ε.»  «ΚΟΝΤΡΑ ΕΠΙΘΕΣΗ»

Όχι άλλη αναμονή - Ρήξη τώρα.

Διακήρυξη για τις εκλογές αντιπροσώπων της Β’ ΕΛΜΕ Αιτωλ/νίας στο 17ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ

Κλείνουν τρεις μήνες Κυβέρνησης Αριστεράς και οι προσδοκίες καθημερινά διαψεύδονται. Όχι απλώς για «κατάργηση του μνημονίου» και των εφαρμοστικών νόμων, αλλά ακόμη και για έναν αξιοπρεπή συμβιβασμό που να βάζει έστω πάτο στο βαρέλι.

Η πολύπαθη εκπαίδευση και ο εκπαιδευτικός κόσμος συνεχίζουν να υποφέρουν από τις συνέπειες των μνημονιακών μέτρων που παραμένουν αναλλοίωτα. Οι προωθούμενες ρυθμίσεις (πάγωμα χωρίς κατάργηση της αξιολόγησης, αντικατάσταση πειθαρχικού, κατάργηση τράπεζας θεμάτων αλλά όχι συνολικά του «νέου λυκείου» και της μαθητείας, κατάργηση διαθεσιμότητας αλλά όχι της κινητικότητας) που αντικαθιστούν ακραίες νεοφιλελεύθερες επιλογές, διαμορφώνουν κλίμα «ανακούφισης», δεν σηματοδοτούν όμως τις αναγκαίες αλλαγές που διεκδικεί το εκπαιδευτικό κίνημα. Ενώ «παγώνει» η αξιολόγηση, δεν «ξεπαγώνει» το καθεστώς «ωρίμανσης» που θα επιφέρει αυξήσεις στους μισθούς. Η τράπεζα καταργείται, αλλά τα εξεταστικά πλέγματα παραμένουν, τα ανταγωνιστικά σχολεία των πρότυπων καταργούνται, αλλά όχι όλα. Οι Διευθυντές θα συνεχίσουν να επιλέγονται με τις ίδιες διαδικασίες, με συμβολική γνώμη των συλλόγων. Η εξαγγελία 1.000 διορισμών δεν καλύπτει τη μείωση κατά 30.000 των καθηγητών. Παραμένουν οι αντιδημοσιοϋπαλληλικές ρυθμίσεις «της ανάρμοστης συμπεριφοράς» και η συμμετοχής και δικαστών στα πειθαρχικά κ.ά.

Οι μνημονιακές κυβερνήσεις (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) μέσω των πολιτικών που ασκούσαν, επιχειρούσαν να επικρατήσει παντού ο φόβος της απόλυσης και των δικαστηρίων.

Πόσο δικαιωμένος και ήρεμος μπορεί στην παρούσα φάση να νιώσει ένας εκπαιδευτικός που:

Συνεχίζει να διδάσκει σε τμήματα των 30 μαθητών;

Συνεχίζει να τρέχει για να συμπληρώσει το ωράριό του σε 4 και 5 σχολεία;

Πόσο δικαιωμένoς και ήρεμος μπορεί στην παρούσα φάση να νιώσει ένας εκπαιδευτικός που ο μισθός του συνεχίζει να μην του αρκεί να περάσει τον μήνα;;;

Πόσο δικαιωμένος και ήρεμος μπορεί στην παρούσα φάση να νιώσει ένας αναπληρωτής;

Πιστεύει κανείς ότι οι 18.500 αναπληρωτές που εργάζονται αυτή τη στιγμή στα δημόσια σχολεία, έχουν έστω και έναν λόγο να νιώσουν ευεργετημένοι από τη νέα πολιτική ηγεσία; Η σταθερή και μόνιμη εργασία έγινε όνειρο θερινής νύχτας. Οι νέοι πτυχιούχοι έχουν σχεδόν παραιτηθεί από την προσπάθεια αγωνιστικής διεκδίκησης μαζικών διορισμών στην εκπαίδευση και επιλέγουν άλλους δρόμους έξω από τη χώρα μας αφού εδώ είναι καταδικασμένοι σε αέναη ανεργία…

Αυτή η νέα κατάσταση «γκρέμισε» από τη συνείδηση των εργαζομένων διαχρονικές αξίες και αρχές και στη θέση τους επικρατούν πλέον η παρεοκρατία, ποικίλων εξαρτήσεων και η ακύρωση κάθε έννοιας αξιοκρατίας και συλλογικής δράσης. Επικρατεί η ατομική ιδιωτία, οι χαμηλές προσδοκίες, και η απαξίωση των αγώνων που έγιναν και είναι ανάγκη να γίνουν ξανά, από έναν νέο συντεχνιακό κομφορμισμό, που δυστυχώς εμφανίζεται και στη Β’ ΕΛΜΕ ως το νέο δήθεν… υπόδειγμα στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Και σε αυτές τις εκλογές δεν θα ειπωθεί η αλήθεια. Αποκρύβουν όλοι αυτοί εκτός και εάν δεν γνωρίζουν, ότι η μονιμότητα και οι εργασιακές σχέσεις, όπως και όλα αυτά που «απολάμβαναν» έως χθες οι περισσότεροι συνάδελφοι στο δημόσιο σχολείο, ήταν αποτέλεσμα μακροχρόνιων αγώνων του κλάδου. Κρύβουν όμως επιμελώς, ιδιαιτέρως από τους νέους συναδέλφους, ποιοι συνέβαλαν καθοριστικά να υπάρξουν αυτοί οι αγώνες και με τον κομματικό κυβερνητικό συνδικαλισμό έχουν οδηγήσει σε ήττα και υποταγή το συνδικαλιστικό κίνημα.

Σήμερα η νέα «βάρδια» των ΔΑΚΕ-ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ-ΣΥΜΜΑΧΙΑ επιδίδεται σε ρόλο «ατζέντη» της τοπικής αγοράς, όπου διαπραγματεύονται τον ιστορικό ρόλο της ΕΛΜΕ ως πολιτικό και συλλογικό πολιτιστικό-εκπαιδευτικό-πρόταγμα, σε μεμονωμένη επιδίωξη της επιθυμίας του ατόμου-μέλους-πελάτη.

Ποιοι ευθύνονται σήμερα που οι αγώνες του κλάδου αμφισβητούνται και αρκετά δικαιώματα χάθηκαν, μαζί με τη συναδελφική αλληλεγγύη και άλλες αξίες, από την λαίλαπα των μνημονιακών πολιτικών και την φαύλη διοικητική εξουσία της εκπαίδευσης.

Σοβαρές ευθύνες έχουν όλοι αυτοί που υπηρέτ(ησαν)τούν στην εκπαίδευση αυτές τις πολιτικές (αξιολόγηση-περικοπές-αυταρχισμός), σε βάρος των εκπαιδευτικών ενώ τώρα ζητούν την ψήφο μας για μια ακόμα φορά ώστε να συνεχίσουν το «θεάρεστο» έργο τους.

Η ΔΑΚΕ μιλά για μάσκες και η ηγεσίας της μεταμορφώνεται κάθε φορά που χάνει την κυβέρνηση η ΝΔ. Ξεχνά τι έχει στηρίξει. Ανέξοδα λόγια τώρα θα πει; Δυστυχώς όμως για αυτούς οι συνάδελφοι έχουν και μνήμη και κρίση. Κρίνουν ανάλογα εκείνους, που αφού κατέστρεψαν τα όνειρα της νέας γενιάς, έστειλαν στη διαθεσιμότητα τους συναδέλφους της ΤΕΕ, κατάργησαν κλάδους και ειδικότητες, εξαφάνισαν την ΠΔΣ, προσέβαλαν τους δημόσιους υπαλλήλους, φτώχαιναν τους εκπαιδευτικούς, έκαναν βιομηχανία πειθαρχικών και κατάργησαν το τεκμήριο της αθωότητας, που είναι κατάκτηση από την Γαλλική επανάσταση. Αυτοί είναι που είχαν εξαφανιστεί την περίοδο που δίναμε μάχη με την επιστράτευση (απεργία στις εξετάσεις που δεν έγινε 2013), ενώ άλλοι σαμποτάρισαν την απεργία στις εξετάσεις για να «περιφρουρήσουν» λέει την καθαρότητά τους έναντι των «λεπρών».

Ο μισθός και οι εργασιακές σχέσεις κάθε μέρα συρρικνώνονται. Η καθημερινότητα έγινε πολύ δύσκολη. Οι μαθητές βιώνουν και αυτοί την κοινωνική και οικογενειακή ανέχεια, με αποτέλεσμα το σχολείο να έχει μετατραπεί σε «πρώτο βοηθειών»!

Είναι φανερό ότι το συνδικαλιστικό κίνημα στη δύσκολη εποχή της γενικευμένης επίθεσης του νεοφιλελευθερισμού της γερμανικής ελίτ χρειάζεται νέο αφήγημα, όπου ο  ρόλος της αγωνιστικής πτέρυγας είναι αναγκαίος όσο ποτέ άλλοτε στην ΟΛΜΕ.

Δεν στρογγυλοποιούμε δεν συμβιβαζόμαστε με ψίχουλα, όπως έχουν αρχίσει να κάνουν οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε και θα αναχωρήσουμε. Εντός του σωματείου θα μείνουμε και θα δώσουμε τη «μάχη» της διαπάλης των ιδεών. Δεν μας φοβίζει τίποτε. Έχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Η σιγουριά των κομματικών μετωπικών μπορεί να ικανοποιεί πρόσκαιρα εσωτερικά τους συντρόφους του ΠΑΜΕ αλλά αυτό δεν έχει βοηθήσει στην συγκρότηση ενός Πανεκπαιδευτικού-Παλλαϊκού Μετώπου αντίστασης και ανατροπής. το αντίθετο μάλιστα γίνεται!

Σήμερα που η εκπαίδευση και οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται σε ένα δύσκολο σταυροδρόμι, όπως και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, χρειάζεται ενωτική παλλαϊκή δράση και τολμηρή απόφαση που θα καθορίσει τελικά και τη μοίρα αυτού του λαού.

Γι’ αυτό το λόγο σε αυτές τις παρατάξεις που έβαλαν πλάτη σε αυτή την πολιτική πρέπει να πάρουν σε αυτές τις εκλογές για το 17ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ ένα γερό μήνυμα από τον κλάδο.

Αλήθεια συνάδελφοι αυτό το συνδικαλιστικό κίνημα θέλετε;

Ένα… φιλικό χτύπημα στην πλάτη αποτελεί νίκη για το συνδικαλιστικό κίνημα;

Μάιος 2015

Στις εκλογές για το 17ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ στηρίζουμε – ψηφίζουμε ΡΑΣ

Υ.Γ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ . Η διακήρυξή μας για το 17 Συνέδριο εδώ: http://tinyurl.com/op6f8ww .

Οι προτάσεις και οι θέσεις μας στο 17ο Συνέδριο ΟΛΜΕ: Η παιδεία χρειάζεται ριζικές αλλαγές

• Ανατροπή της πολιτικής ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου
• Διαγραφή του χρέους – Εθνικοποίηση των τραπεζών – Κατάργηση των Μνημονίων – άρνηση  της νέας συμφωνίας Έξοδος  από ευρώ και ΕΕ
• Μάχη ενάντια σε φασισμό, ρατσισμό, πόλεμο, ιμπεριαλισμό
• Το πλαίσιο αιτημάτων, διεκδικήσεων και πολιτικών στόχων του 16ου συνεδρίου και των μαζικών συνελεύσεων των ΕΛΜΕ του Μάη-Σεπτέμβρη 2013 παραμένουν σε ισχύ και αποτελούν θέσεις του κλάδου.
• Θέσεις εργασίας για όλους τους συναδέλφους της διαθεσιμότητας – κινητικότητας με λειτουργία όλων των ειδικοτήτων τους, αλλαγές στο ωρολόγιο πρόγραμμα στην Α΄ και στην Β΄ Λυκείου, καθώς και το 4ο έτος ειδίκευσης. Αποκατάσταση μισθολογικών, εκπαιδευτικών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Όχι στο συμψηφισμό των θέσεών τους με τους 15.000 διορισμούς. Κατάργηση της κινητικότητας, των ελαστικών σχέσεων εργασίας.
• Άμεση κατάργηση όλου του αντιεκπαιδευτικού θεσμικού πλαισίου, του νόμου 4186/2013 για το «νέο» Λύκειο και του νόμου 3848/2010 της Διαμαντοπούλου. Καθιέρωση του ενιαίου 12χρονου πολυτεχνικού δημόσιου και δωρεάν σχολείου με χρονοδιάγραμμα προώθησης στη βάση των προτάσεων του κλάδου, της αλλαγής των αναλυτικών προγραμμάτων και βιβλίων, της ελεύθερης πρόσβασης στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, της καθιέρωσης αντιαυταρχικού και δημοκρατικού πλαισίου, στήριξής του με δαπάνες, δομές, κτηριακές υποδομές, εργαστήρια, κ.ά.
• Κανείς μαθητής εκτός σχολείου. Επέκταση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης στα 12 χρόνια και της προσχολικής στα 2.
• Ουσιαστική στήριξη με αλλαγές της τεχνικής-επαγγελματικής εκπαίδευσης (ΤΕΕ), αξιοποίηση του εκπαιδευτικού προσωπικού και των υποδομών της για να ενταχθεί στο ενιαίο 12χρονο σχολείο.
• Άμεσα μετατροπή των ΣΕΚ σε Σχολές Τεχνών και Επαγγελμάτων ενταγμένες στο τυπικό σύστημα εκπ/σης, μεταβατικά έως ότου ενιαιοποιηθεί η β/θμια .
• Κατάργηση ΙΕΚ, ΚΕΚ – Προγράμματα Εργασίας Voucher
• Διπλασιασμός των δαπανών για την παιδεία. Έκτακτη επιχορήγηση για ουσιαστική αντιμετώπιση των εξόδων των σχολείων, για σίτιση, υγεία και μεταφορά των μαθητών.
• 20 μαθητές στο τμήμα, 15 στις κατευθύνσεις και 10 στα εργαστήρια.
• Να ανακληθούν οι συγχωνεύσεις και οι καταργήσεις σχολείων.
• Επαναλειτουργία με ουσιαστικούς όρους της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης και της Ενισχυτικής Διδασκαλίας. σε όλα τα σχολεία, με διορισμούς εκπαιδευτικών και προσλήψεις αναπληρωτών.
• Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις ώστε να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας. Ανάκληση όλων των μειώσεων των μισθών και αναπλήρωση των μισθών στα επίπεδα του 2009. Διπλασιασμό του μισθού του πρωτοδιόριστου. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού. Άμεση βαθμολογική προαγωγή των εκπαιδευτικών για οικονομική ανακούφιση. Να καταργηθεί το μισθολόγιο-φτωχολόγιο.
• Καθιέρωση γνήσιων Συλλογικών και Κλαδικών Συμβάσεων Εργασίας εφ’ όλης της ύλης σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα
• Να καταργηθούν όλοι οι σχετικοί νόμοι και όλο το αυταρχικό – αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο της αξιολόγησης. Ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική προαγωγή για όλους τους εργαζομένους. Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο. Περιοδική ετήσια επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών.
• Επαναφορά του διδακτικού ωραρίου για όλους.
• Να καταργηθεί η μνημονιακή ρύθμιση αναλογίας 1:10, οι προσλήψεις να γίνουν σε αντιστοιχία ένας προς ένας (1/1) ως προς τις αποχωρήσεις. Διορισμός όλων των κατηγοριών που έχουν θεμελιώσει δικαίωμα διορισμού. Μαζικοί διορισμοί με βάση την προϋπηρεσία και την ημερομηνία λήψης πτυχίου.
• Πλήρη εργασιακά, εκπαιδευτικά, ασφαλιστικά δικαιώματα στους αναπληρωτές και προώθηση των αιτημάτων που αφορούν τους αναπληρωτές και κατατέθηκαν στο υπουργείο από την Πανελλήνια Ένωση Αδιόριστων Εκαιδευτικών.
• Να σταματήσει η διάλυση της δημόσιας υγείας. Σύστημα υγείας, ασφάλισης και σύνταξης αποκλειστικά Δημόσιο. Συνταξιοδοτικό δικαίωμα στα 25 χρόνια υπηρεσίας για όλους και χωρίς όριο ηλικίας. Πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια. Σύνταξη ίση με το 80% του ύψους του τελευταίου μισθού. Αυξήσεις στις συντάξιμες αποδοχές με το υπολογισμό τους στο ύψους του σημερινού βασικού. Να σταματήσει η διάλυση της επικουρικής ασφάλισης και μείωσης του εφάπαξ.
• Απέναντι στο ιεραρχικό αξιολογικό μοντέλο διοίκησης που προωθεί αντιεκπαιδευτικές επιλογές, αντιπροτείνουμε μια άλλη, δημοκρατική λειτουργία του σχολείου. Όλες οι αποφάσεις να περάσουν στην αρμοδιότητα του συλλόγου διδασκόντων. Οι διευθυντές και υποδιευθυντές να έχουν μόνο εκτελεστικές και συντονιστικές αρμοδιότητες και να εκλέγονται από το σύλλογο διδασκόντων.
• Υπεράσπιση των συνδικαλιστικών και πολιτικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Πλήρη πολιτικά δικαιώματα στους δημ. υπαλλήλους. Να σταματήσουν οι διώξεις εκπαιδευτικών και εργαζομένων. Επαναφορά του παν/κού ασύλου.
• Οργανικές θέσεις για όλους. Κριτήρια, μόρια, διαφάνεια σε όλες τις υπηρεσιακές μεταβολές. Δημοσιότητα παντού!

Έκτακτη οικονομική επιχορήγηση των σχολείων για την ουσιαστική αντιμετώπιση των εξόδων τους, τη βελτίωση της λειτουργίας τους, για τη σίτιση - ασφάλιση – υγεία των μαθητών μας. Επαναλειτουργία των καταργημένων σχολείων. Άμεση αύξηση των δαπανών για τη Παιδεία.

Συναδέλφισσες/οι,

Το σωματείο μας παραμένει ο συλλογικός εκφραστής των συμφερόντων μας, της αγωνιστικής δράσης και των αναγκών μας. Συνεχίζουμε τις προσπάθειές μας, κάτω και από τις νέες συνθήκες, για σωματείο και συνδικαλιστικό κίνημα ταξικό, ακηδεμόνευτο, μαχητικό, χωρίς κυβερνητικές ή κομματικές εξαρτήσεις, που αγωνίζεται για τη νίκη της μαχόμενης εκπαίδευσης.

Καμία υποχώρηση! Κανένας συμβιβασμός!

Σε αυτό το πλαίσιο ζητάμε τη στήριξη της ΡΑΣ του δικτύου των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων στις εκλογές για το 17ο συνέδριο της ΟΛΜΕ. Για να ενισχυθεί η φωνή των αγώνων, να γίνουν οι αγώνες η ελπίδα των εκπαιδευτικών, να αποκτήσουν προοπτική νίκης!

ΡΑΣ