Σε τούτη τη δύσκολη ιστορική περίοδο της πατρίδας μας είναι αναγκαία η κατάθεση προτάσεων από όλους μας. Η διεξαγωγή ενός δημόσιου διαλόγου με επιχειρήματα , χωρίς κραυγές και ισοπεδωτικές λογικές είναι όρος επιβίωσης του έθνους μας κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Μέσα από τούτη τη φιλόξενη ενημερωτική ιστοσελίδα καταθέτουμε τις απόψεις μας , τις προτάσεις μας και τις λύσεις που προτείνουμε , ενόψει των εθνικών εκλογών της 20ης Σεπτεμβρίου 2015.
Παρακαλώ τον αναγνώστη να διαβάσει το πρώτο και δεύτερο μέρος του άρθρο μου σε παλιότερες αναρτήσεις της ιστοσελίδας. Σήμερα συνεχίζουμε με το τρίτο μέρος του άρθρο μου.
Οι πανίσχυροι μηχανισμοί παραπληροφόρησης του λαού μας δυστυχώς έχουν καταφέρει ο κόσμος να καθίσει στο καναπέ της τηλεόρασης και στο γραφείο του υπολογιστή.
Το συνδικαλιστικό κίνημα είναι σχεδόν ανύπαρκτο και ξεκομμένο από τους εργαζόμενους, το αγροτικό κίνημα έχει εγκλωβιστεί στους αγροτοπατέρες, η πνευματική ηγεσία του τόπου –πλην φωτεινών εξαιρέσεων- κοιμάται και απομυζά δήθεν για έρευνα κονδύλια αγνώστου ποσού, δεκάδες χιλιάδες ΜΚΟ ροκανίζουν χρήματα πολλά χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα, η κατάτμηση έργων , προμηθειών και οι απευθείας αναθέσεις είναι ο κανόνας, οι υπερτιμολογήσεις έγιναν κάτι το φυσικό, η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή ζουν και βασιλεύουν.
Το ρουσφέτι , ο εκμαυλισμός συνειδήσεων με σκοπό την επανεκλογή καταλύουν κάθε έννοια ισονομίας, ισοπολιτείας και τελικά την ίδια την Δημοκρατία.
Νομίζουν κάποιοι ότι είναι περισσότεροι ίσοι μεταξύ ίσων. ΕΥΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ.
Αγαπητοί Αναγνώστες
Αυτές τις μέρες δημοσιεύτηκαν οι μετρήσεις τής ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ , για το δεύτερο τρίμηνο του 2015 όπου αποτυπώνεται το εξής «παράδοξο», αύξηση του ΑΕΠ κατά 0,9% σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του 2015 και 1,6% σε σχέση με πέρσι ενώ για την ίδια περίοδο έχουμε μείωση 4,2 % του δείκτη μισθών σε όλη την οικονομία και για όλους τους εργαζόμενους σε σχέση με πέρσι, που ακολουθεί την μείωση του 2014 σε σχέση με το 2013.
Εάν στα παραπάνω προσθέσουμε τις εκατοντάδες χιλιάδες των ανέργων, τη μη πληρωμή σε πολλούς που δουλεύουν, τους εξευτελιστικούς μισθούς και τα μεροκάματα, γίνεται φανερό ότι η αύξηση του ΑΕΠ είναι αποτέλεσμα αποκλειστικά της αύξησης των κερδών του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου που ξεζουμίζει τους εργαζόμενους και λεηλατεί τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας.
Πάνω στα ερείπια της ζωής του εργαζόμενου λαού «ανθίζουν» τα κέρδη της ντόπιας και ξένης κεφαλαιοκρατίας.
Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται και από τα στοιχεία που δημοσίευσε η ελβετική τράπεζα Credit Suisse για το 2014, όπου αποκαλύπτεται ότι το 1% των πιο πλούσιων στην χώρα μας κατέχει το 56% του πλούτου και μάλιστα τα χρόνια της βάρβαρης μνημονιακής επίθεσης τα κέρδη τους αυξήθηκαν σημαντικά καθώς το 2007 κατείχαν… μόνο το 48%.
Η πολύχρονη αντιλαϊκή-αντεργατική επίθεση που ακολουθείται έχουν δημιουργήσει το έδαφος για την αύξηση της κερδοφορίας βιομηχάνων, εφοπλιστών, τραπεζιτών, την εξαγωγή των κερδών των ξένων μονοπωλίων, καθώς και την πληρωμή του χρέους στους δανειστές-ληστές.
Στο μέτωπο της επίθεσης ενάντια στο λαό προστέθηκε και το τρίτο μνημόνιο για την εφαρμογή νέων βάρβαρων μέτρων που ήδη ξεκίνησε η εφαρμογή τους με τη μείωση των συντάξεων και την αύξηση του ΦΠΑ σε είδη και υπηρεσίες λαϊκής κατανάλωσης, ενώ η επίθεση θα κλιμακωθεί μετά τις εκλογές.
Για τους εργαζόμενους και τη νεολαία το δίλημμα δεν είναι ποιος από τα πρόθυμα κόμματα της επίθεσης (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΑΝΕΛ) αποτελεί καλύτερο διαχειριστή του συστήματος της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης , ούτε η ενίσχυση της εφεδρείας του συστήματος, των φασιστών-ναζιστών της Χρυσής Αυγής και άλλων αναχωμάτων (Λεβέντης κ.ά.) της λαϊκής οργής και αγανάκτησης.
Αγαπητοί Αναγνώστες
Οι εκλογές από μόνες τους δεν αλλάζουν τη κοινωνία. Η ψήφος του κάθε πολίτη είναι το ένα σκέλος της αντίδρασης του .Δεν μπορεί η ψήφος των στρωμάτων που πλήττονται βάναυσα από τα μνημόνια να πάει στα κόμματα που τα ψήφισαν .
Αντικειμενικά οι άνθρωποι του μόχθου, της εργασίας , του πνεύματος και του πολιτισμού πρέπει να αρνηθούν την εκπροσώπηση τους από τους πολιτικούς φορείς που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των ξένων και ντόπιων βιομηχάνων, εφοπλιστών, τραπεζιτών.
Ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία απέναντι στη βαρβαρότητα και τη λεηλασία της ζωής τους έχουν να διαλέξουν το δρόμο της οργάνωσης και του αγώνα για να ανατρέψουν παλιά και νέα μνημόνια, παλιά και νέα αντεργατικά μέτρα.
Που βρισκόμαστε; Πού πάμε; Τι προοπτικές έχουμε;
Η Ελλάδα , ύστερα από πολλών αιώνων δουλεία, ποτέ δε κατόρθωσε να έχει << ανεξαρτησία κράτους>> , είναι μια αποικία χρέους.
Ούτε οι άλλοτε κοτζαμπάσηδες ( ήδη δε ο λεγόμενος πολιτικός κόσμος, αντάμα με κάποιους, ανώτατους δικαστές, κάποιους στρατηγούς, κάποιους πανεπιστημιακούς , καθώς και επιχειρηματίες που επίσης σιτίζονται από τις χοντρές δουλειές του Δημοσίου ) μήτε ο απλός ημιμαθής λαός είχαν ποτέ την απαιτούμενη θέληση να ιδρύσουν πραγματικό κράτος .
Η εύστοχη απειλητική προειδοποίηση της καυστικής μεταπολεμικής κωμωδίας << Οι Γερμανοί ξανάρχονται >> επαληθεύτηκε πλήρως.
Σε πολύ υψηλότερο βαθμό από ότι συνηθίζεται και είναι αναγκαίο για ένα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης , οι κυβερνήσεις της χώρας μας μέσω των μνημονίων αναγκάστηκαν να παραδώσουν την ανεξαρτησία του κράτους μας.
Γίνεται φανερό ότι η Ελλάδα από και πέρα μόνον κατ΄ όνομα υπάρχει ως αυτοτελές ( και πολύ περισσότερο ως τάχα << ανεξάρτητο>> ) ευρωπαϊκό κράτος.
Η χώρα μας και ο λαός της τελούν υπό ξένη οικονομική, δημοσιονομική και ελεγκτική κατοχή.
Το άρθρο μου- με τα τρία μέρη μου- απευθύνεται πρωτίστως σε όλα τα νέα παιδιά, με τη προσδοκία ότι εκείνα , κάποτε , θα ευαισθητοποιηθούν, αναφορικά με τις δικές τους μελλοντικές ευθύνες, καθώς και με την ευχή και τη προσδοκία μιας δικής τους ειρηνικής επανάστασης , που θα έχει , ως πρωταρχικό στόχο , τη καλλιέργεια του ανεπιτήδευτου αυτοσεβασμού.
Αν η νέα γενιά καταφέρει αυτό το στόχο , τότε θα υπάρξει ελπίδα μιας νέας ανάτασης του άλλοτε αγωνιστικού και δημιουργικού ελληνικού έθνους.
Τους υπενθυμίζω το παρακάτω ποίημα- τραγούδι. Τους καλώ να πάρουν μέρος στις εκλογές. Η αποχή δεν λύνει κανένα πρόβλημα . Αντίθετα δίνει τη δυνατότητα σε άλλους να αποφασίζουν για σας και εμάς.
Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
οι άλλοι να βαστάνε τα σκοινιά
αρνιέμαι να με κάνουν ό,τι θένε
αρνιέμαι να πνιγώ στην καταχνιά.
Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
να είσαι συ και να μην είμαι εγώ
που τη δική μου μοίρα διαφεντεύεις
με τη δική μου γη και το νερό.
Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
να βλέπω πια το δρόμο μου κλειστό
αρνιέμαι να `χω σκέψη που σωπαίνει
να περιμένει μάταια τον καιρό.
Κλείνοντας να ευχηθώ καλή ψήφο σε όλους
και μετά τις εκλογές να υπενθυμίσω τα λόγια του πολιτικού μου μέντορα (που
έφυγε πολύ νωρίς από τη ζωή και εξοργίζεται με αυτά που συμβαίνουν )
ΑΓΩΝΑΣ –ΑΓΩΝΑΣ-ΑΓΩΝΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου