Φοιτητικές εκλογές.....τι ωραία που ακούγεται όταν το λες, λες και ήρθε η στιγμή για την εκλογή ξανά των αντιπροσώπων των φοιτητών. Αμ, δε που είναι έτσι....
Δεν υπάρχει πια αυτή η οφθαλμαπάτη που πρώτο έχεις όταν μπαίνεις στην σχολή, έχει καταρριφθεί αυτή η άποψη προ πολλού. Εδώ και μια τετραετία μέσα στα φοιτητικά δρώμενα έχω φτάσει στο σημείο απαξίωσης αυτού του θεσμού αν και προσπαθούσα να μην είμαι από τα άτομα - αποχής, ώστε να μην αφήνω την σχολή μου στο έλεος μερικών που ενδιαφέρονται και καλά για το καλό της και μόνο (με αυτή την πρόφαση ωρύονταν οι περισσότεροι απ' τους υποψήφιους). Κάθε χρόνο αυτό το τρέξιμο των γνωστών - αγνώστων παρατάξεων που νοιάζονται για τους πάντες και τα πάντα, χωρίς στην πραγματικότητα να νοιάζονται για τίποτα παρά μόνο για τους εαυτούς τους και την καλοπέραση τους.
Φέτος όλα ξεκίνησαν έτσι........Κουρασμένη εγώ απ' την δουλειά, που θέλει να λέγεται πρακτική για την απόκτηση πτυχίου, επιστρέφω καταβεβλημένη σπίτι και πέφτω στο κρεβάτι ελπίζοντας να γίνουμε ένα για τις επόμενες δύο με τρεις ώρες μπας και ξελαμπικάρω και λίγο. Και εκεί ξεκινούν όλα........... Ντριν ντριν ντριν αρχίζει το ρημάδι της τεχνολογίας να χτυπάει ανελέητα χωρίς ίχνος κατανόησης, χωρίς να καταλαβαίνει ότι το κεφάλι μου πάει να σπάσει απ' την αϋπνία και την κούραση. Ντριν ντριν ντριν συνεχίζει ακάθεκτο κι εγώ ελπίζω ν' ανοίξει εκείνη την στιγμή η γη και να με καταπιεί και να μην ακούω τίποτα (αναρωτιέμαι γιατί ποτέ να μην πραγματοποιείται αυτή η επιθυμία). Άντε λέω κι εγώ με τα χίλια ζόρια “Ας συρθώ μέχρι το κομοδίνο, μπορεί να είναι κάτι επείγον για να επιμένει τόσο”. Τι το' θελα....Ακούω από την άλλη γραμμή μία αντρική φωνή με οικειότητα λες και ήμασταν κολλητοί “Ναι, Ολυμπία τι κάνεις; Πώς είσαι; Όλα καλά; Ο Δημήτρης είμαι απ' την σχολή. Σ' ενοχλώ;”. Ναι, μ' ενοχλείς σκεφτόμουν από μέσα μου, ποιος στον κόρακα να είναι αυτός αναρωτιέμαι. Το μόνο όμως που μπόρεσα ν' αρθρώσω είναι “Ναι, καλά καλά. Εσύ;”. ”Καλά. Σε πήρα για να σου πω για την επόμενη Πέμπτη, έχουμε τις φοιτητικές εκλογές. Εννοείται ότι θα έρθεις ε ε;”. Ωχ δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι πέρασε τόσο ο καιρός και έφτασε η εποχή για το εκλογικό - φοιτητικό μας δικαίωμα.” Ε,ναι. Μέχρι τι ώρα είναι; Γιατί δουλεύω το πρωί”. Και ξεκίνησε να μου αραδιάζει πληροφορίες τη μία μετά την άλλη, το μόνο που συγκράτησα ήταν το ότι μέχρι τις 7 μπορώ να πάω και ότι θα προσπαθήσει να με περιμένει. Γιατί; αναρωτιέμαι για να σιγουρευτείς ότι θα ψηφίσω, λες και πρέπει να έχω δεσμοφύλακα. Ουφ.... τον έκλεισα όσο πιο γρήγορα μπορούσα μπας και αφεθώ επιτέλους στην ζεστασιά του κρεβατιού μου.
Ξυπνώντας αργότερα μετά από ώρα άρχισα να σκέφτομαι πόσες φορές έχω πάει να ψηφίσω, πόσες φορές έχω προσπαθήσει να γίνει κάτι και να σταματήσει αυτό το σύστημα που υφίσταται στον χώρο της σχολής. Αυτής της νοοτροπίας ότι πρέπει να ανήκουμε κάπου και ότι πρέπει να διαλέξουμε πλευρά, αλλιώς είσαι εκτός περιβάλλοντος σχολής και εκτός δρώμενων. Αυτή η επιβολή και η πλύση εγκεφάλου που δεχόμαστε όλοι μας από όλους, από το περιβάλλον μας οικείο και μη, οικογενειακό και μη. Έχω γνωστούς που οι γονείς τους ακόμα από όταν ήταν μικροί έχουν γίνει δέκτες αυτής της πλύσης και συνεχίζουν οι ίδιοι την παράδοση μέχρι σήμερα. Αρκετοί από αυτούς πρώτα γράφτηκαν ως μέλος κάποιας παράταξης και μετά σκέφτηκαν ότι έπρεπε να γραφτούν και στην σχολή και ότι γι' αυτήν την σχολή ήμαστε εδώ και όχι για να αντιπροσωπεύσουμε κόμματα διαφόρων πλευρών. Τι να πω γι' αυτούς είναι “καταδικασμένοι” από την στιγμή που γεννήθηκαν ν' ανήκουν σ' αυτό το σύστημα και δεν υπάρχει σωτηρία, γιατί απλά ούτε οι ίδιοι το θέλουν.
Δεν θέλω να πάω, δεν θέλω πάλι να δω αυτά τα πρόσωπα που κάνουν ότι ξέρουν τα πάντα και όλα τα κάνουν για το καλό της σχολής. Μερικές στιγμές δεν βρίσκω τον λόγο για να το κάνω, αλλά απ' την άλλη αν δεν πάω θ' αφήσω την σχολή μου στα χέρια αυτών που δεν ήθελα απ' την αρχή να την έχουν. Ίσως σκέφτομαι φέτος γίνει η διαφορά και η πλειοψηφία δεν πάει με το μέρος της συνήθειας, όπως γίνεται κάθε χρόνο. Διότι όλα αυτά τα τέσσερα περίπου χρόνια που είμαι στην σχολή συνεχίζει να βγαίνει μία συγκεκριμένη παράταξη και να υπάρχει βεντέτα με μία αντίθετη. Αντί να ασχολούνται με τα θέματα της σχολής ασχολούνται με το αν έχουν την πλειοψηφία, με το αν θα γίνει το δικό τους και με το αν θα περάσει η δική τους πρόταση απ' το συμβούλιο της σχολής. Έχω βαρεθεί αυτή την δήθεν συμπεριφορά, θέλω να λέω τα σύκα σύκα και την σκάφη σκάφη......
Και όμως θα πάω.... θα πάω και φέτος
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ UNIVERSITY PRESS
ΤΕΥΧΟΣ ΜΑΪΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου