Μαύρη εργασία

Στο 66,6% οι ανασφάλιστοι εργαζόμενοι στην Αιτωλοακαρνανία... 

Η «μαύρη εργασία» ή πιο σωστά η μαύρη… απασχόληση πλέον, αφού η σταθερή και μόνιμη εργασία πλήρους απασχόλησης είναι στις μέρες μας άπιαστο όνειρο για το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών, εξελίσσεται στη σύγχρονη μορφή σκλαβιάς. Απελπισμένοι άνθρωποι, νέοι κατά κύριο λόγο, με τυπικά και ουσιαστικά προσόντα ζηλευτά, μη έχοντας άλλη επιλογή… υποκύπτουν. 

«Τσαλακώνουν» την αξιοπρέπειά τους, «πνίγουν» την περηφάνια τους, «σκοτώνουν» τα όνειρά τους. Και συμβιβάζονται. Έχουν άλλωστε απόλυτη ανάγκη τα 200 και τα 300 ευρώ. Η αδικημένη γενιά των 700 ευρώ άλλοτε (!!!), δουλεύει σήμερα για λιγότερα απ’ μισά χρήματα και μάλιστα χωρίς ασφάλιση. 

Αυτό τουλάχιστον αποδείχθηκε απ’ τους ενδεικτικούς ελέγχους που διενήργησε σε όλη τη χώρα το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας. Το ποσοστό των ανασφάλιστων εργαζομένων σε όλη τη χώρα ανήλθε το επτάμηνο Ιανουαρίου – Ιουλίου 2012 στο δραματικό 35,4%. από 29,1% που ήταν το αντίστοιχο διάστημα της προηγούμενης χρονιάς. Η Αιτωλοακαρνανία βρέθηκε στη δεύτερη θέση πανελλαδικά, με 66,6% και 10 ανασφάλιστους στους 15 απασχολουμένους, πίσω απ’ την «πρωταθλήτρια» Αρκαδία, το ποσοστό ανασφάλιστης εργασίας της οποίας ανήλθε σε 78,1%. Στην τρίτη θέση βρίσκεται η Λακωνία με 56,4% και ακολουθεί η Εύβοια με 55,5%, τα Χανιά με 53,6% και η Κορινθία με 51,6%. 

Το ποσοστό του δικού μας νομού, παρά το γεγονός ότι είναι τόσο μεγάλο, δεν εκπλήσσει. Ανέκαθεν άλλωστε ήταν κοινό μυστικό ότι στο Αγρίνιο και στην Αιτωλοακαρνανία υπάρχει μαύρη εργασία. Και όλοι γνωρίζουμε τους κλάδους που πρωταγωνιστούν σ’ αυτή την κατάσταση που θυμίζει «εργασιακό μεσαίωνα», κατά το καθιερωμένο «κλισέ». Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη που με ένταση αισθανόμαστε την ανάγκη να επισημάνουμε: Το κράτος, όσο και αν προσποιείται, δεν πείθει ότι πράγματι επιθυμεί να πατάξει αυτά τα φαινόμενα. Αντιθέτως τα ενθαρρύνει, πολύ περισσότερο σήμερα που η περιβόητη μείωση του κόστους εργασίας είναι το μεγάλο ζητούμενο για την τρόικα και την κυβέρνηση. Αν πράγματι το αρμόδιο υπουργείο ήθελε να κόψει τη γάγγραινα της μαύρης εργασίας, οι ποινές προς τους εργοδότες – εκμεταλλευτές θα ήταν αυστηρές και οι έλεγχοι συνεχείς. Όχι ενδεικτικοί και δειγματοληπτικοί, αλλά ουσιαστικοί. Και η Επιθεώρηση Εργασίας θα ήταν έξω… όχι σε κάποιο γραφείο να περιμένει αν και πότε θα τολμήσει κανείς να προβεί σε καταγγελία, για να παρέμβει τότε μη έχοντας άλλη επιλογή.

ΑΠΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ