ΝΕΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΑ ΓΕΩΡΓΑΚΗ

ΜΙΑ ZΩΗ 

-Στη Σοφία 

Εψελνε ο μαϊστρος

στα μαλλιά της.

Κι εγω τρελός

Στην αγκαλιά της

Ενας μικρός Θεός.

Νανούριζε

Τ’αστέρια της

Η νύχτα

Κι’ εσύ μην πείς

Την καληνύχτα

Άστην να την πεί

Ο ουρανός.

Κι΄αν δεν υπήρχες

Θα σ΄είχα πλάσει

Στα ‘ονειρά μου

Κάποια βραδυά

Μια ζωή 

Δεν θα μου φθάσει

Να σε γεμίζω με φιλιά

Μια ζωή 

δεν θα μου φθάσει

να σε κρατάω αγκαλιά.

-----------------------------------------

ΜΑΡΙΑ

Μια θολή

Φωτογραφία

Βρήκα χτες

Απ΄’τα παλιά

Αγκαλιά με την

Μαρία

Γύρω στα 

Δεκαεννιά,

Στο ένα χέρι

Το τσιγάρο

Ανδρας έγινα νωρίς

Πως περάσανε

Τα χρόνια

Σαν σταγόνες

Της βροχής.

Στης λεύκας

τη σκιά

σε περιμένω

τ’ αρχικά

που γράψαμε

παιδιά

το σ΄αγαπώ

στο δένδρο χαραγμένο

τότε που μούδινες

όρκους και φιλιά.

Κι αν χάνονται

Τα χρόνια 

Σαν τους κλέφτες

Εμεις πάντα θα μείνουμε

Παιδιά,

Ψέματα μας λεμε

Οι καθρέφτες

Αυτό που μετράει

Είν’ η καρδιά.

----------------------------------

ΣΗΜΑΙΑ

Μονάχη στον ιστό της

Κυμματίζει

Δοσμένη στου αγέρα

Την ορμή,

Σε πόλεμους λάβαρο

Ελπίζει

Στο αίμα του στρατιώτη

Να βαφθεί.

Ποτέ της δεν αισθάνθηκε 

Το κρύο,

Ολοι την υμνούσαν 

Με χαρά

Χαιρόταν τα παιδιά

Που στο σχολείο

Τη σήκωναν 

Στα σύννεφα ψηλά.

Πέρασε βροχές και

Καταιγίδες

Μα πάντα εμενε ψηλά

Παράδειγμα σε ολες

Τις πατρίδες

Ποια είναι των λαών

Τα ιδανικά.

Μα τώρα

Απ΄την Ελλάδα 

Προδομένη

Την ξέχασαν και θέλει

Να χαθεί

Ξεθώριασαν τα χρώματα,

Σχισμένη,

Για πάντα πιά

Θα μείνει ένα πανί…..