Λυπήθηκα τους πολιτικούς αρχηγούς που με πρησμένα μάτια βγήκαν το πρωί απ’ το Μαξίμου μετά την πολύωρη μάχη για τη σωτηρία της χώρας. Βαρυσήμαντες δηλώσεις που θα ζήλευε και ο Μέγας Αλέξανδρος μετά τη μάχη στα Γαυγάμηλα. Κρίμα που δεν είχε και τότε κάμερες.
Εκείνος όμως νίκησε. Αλλά και χτες νίκες είχαμε όπως φαίνεται! Νίκησαν οι δανειστές γιατί κατάφεραν να επιβάλλουν τα νέα εξοντωτικά μέτρα που θα τους εξασφαλίσουν την αποπληρωμή προηγούμενων δανείων. Νίκησαν οι πολιτικοί αρχηγοί γιατί με απόλυτη σύμπνοια αποδέχτηκαν τα μέτρα, αλλά έσωσαν τον 13ο και 14ο μισθό, αν και τελικά χάνουμε περισσότερο από δύο μισθούς. Νίκησε ο Πρωθυπουργός που κατάφερε να συσπειρώσει όλες τις κυβερνητικές πολιτικές δυνάμεις. Νίκησε η Χώρα που για πολλοστή φορά δεν χρεοκόπησε. Ένας μόνο όμως δεν νίκησε. Ο λαός. Ο λαός που βλέπει ότι δεν υπάρχει σωτηρία, αλλά μια μικρή παράταση πριν την δική του χρεοκοπία με μέτρα που δεν οδηγούν πουθενά, που μεγεθύνουν την ύφεση, στερούν την ανάπτυξη και αυξάνουν τα συσσίτια και τα κέντρα αστέγων. Μια χρεοκοπία που τόσο όλοι την ξορκίζουν αλλά είμαι πλέον πεπεισμένος ότι είναι τελικά μονόδρομος. Διαφορετικά σε κάθε δόση θα παίρνονται και χειρότερα μέτρα μέχρι την φυσική εξόντωση του λαού. Με μια στάση πληρωμών (η οποία ούτως η άλλως φαίνεται αναπόφευκτη) θα μάθουμε να ζούμε με όσα εισπράτουμε, απαλλαγμένοι από τα δυσβάστακτα τοκοχρεολύσια. Θα είναι επώδυνο τον πρώτο καιρό, αλλά μήπως και τώρα και αργότερα θα ζούμε καλύτερα; Ήδη σχεδιάζουν τα νέα σκληρότερα μέτρα του Ιουνίου!
Αλλά πράγματι, εμείς φοβόμαστε την χρεοκοπία, ή οι δανειστές μας; Γιατί αν ισχύει το δεύτερο, τότε ας δώσουμε πραγματική μάχη για να αντιστρέψουμε το παιχνίδι. Αλλά τότε, μια αληθινή μάχη θα πρέπει να σχεδιαστεί σε λευκό χαρτί και όχι απλά να αναγνωσθεί από ετοιμοπαράδοτο «πολεμικό κείμενο» των 50 σελίδων στο οποίο, σήμερα που το διάβασα, γίνεται λόγος για ανταγωνιστικότητα, χρηματοπιστωτική σταθερότητα, ιδιωτικοποιήσεις, είσπραξη φόρων, μειώσεις μισθών και μειώσεις δαπανών υγείας, αλλά για την διασφάλιση των συνθηκών διαβίωσης του Ελληνικού πληθυσμού (?) εντός της δέσμευσής μας προς το κοινό νόμισμα, όπως αναφέρεται στο προοίμιο, καμιά πρόβλεψη. Εξάλλου η λέξη «λαός» δεν είναι τόσο σημαντική, γι’αυτό και δεν υπάρχει καν στο πολυσέλιδο κείμενο που θα ρυθμίζει τη ζωή μας για τα επόμενα 20-30 χρόνια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου