Η ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΚΙ …….Η ΣΧΟΛΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Στη μικρή κοινωνία ενός χωριού, πάντα είχε σημασία τι λέγεται. Ενίοτε σημαντικότερο ήταν ποιος το λέει. Πολλές φορές όμως δεν αρκεί κάποιος να λέει κάτι, αλλά γιατί… 

Προ ημερών λοιπόν εμφανίστηκε σε τοπικό blog της Παλαίρου, κείμενο ενός «λογοτέχνη» - της παιδικής προφανώς λογοτεχνίας – γνωστού και ως παραμυθά, ο οποίος έκρινε και κατέκρινε τη διδακτική ικανότητα και διάθεση των εκπαιδευτικών του δημοτικού σχολείου του χωριού. Στο παραμύθι του, η κακή δασκάλα δεν θέλει να δουλέψει και καταφεύγει στον επίορκο γιατρό επιδιώκοντας συνεχόμενες άδειες ασθενείας, αρνούμενη να επιστρέψει στο σχολείο και στα παιδιά της. Οι συνάδελφοι της δασκάλας δεν κρίνονται ικανοί να την αναπληρώσουν και να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των μαθητών, αφού είναι περαστικοί από τη ζωή τους. 

Μέσα στο λογοτεχνικό του οργασμό, ο συγγραφέας, μπαίνοντας κυριολεκτικά στο πετσί του ρόλου, προβαίνει ακόμα και σε γνωμάτευση της ασθένειας, χωρίς δυστυχώς να προτείνει την ανάλογη φαρμακευτική αγωγή. Στο αποκορύφωμά του ο λογοτέχνης, αναρωτιέται γιατί η δασκάλα δεν επιστρέφει στο σχολείο, εφόσον η γνωμάτευση μιλά για ασήμαντη ασθένεια κι αφού δεν έχει μπει ακόμη ολόκληρη στο γύψο. 

Εμείς σαν σύλλογος διδασκόντων του δημοτικού σχολείου Παλαίρου, αρνούμενοι να συμμετέχουμε σ’ αυτό το παραμύθι, ενημερώνουμε (παρόλο που ποτέ δεν ρωτηθήκαμε) ότι: 

- Η δασκάλα δεν πάσχει από σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα. 

- Δεν χρειάζονται όλες οι ασθένειες γύψο για να χαρακτηριστούν σοβαρές.

- Όλοι οι συνάδελφοι είναι το ίδιο ικανοί να διδάσκουν στην οποιαδήποτε τάξη και αγαπούν τα παιδιά το ίδιο, προσφέροντας τη γνώση με όλες τους τις δυνάμεις. 

- Κανείς δεν βλέπει τους μαθητές «περαστικούς» από τη ζωή του. Τα παιδιά είναι μέρος της ζωής μας. 

- Οι μαθητές διαβάζουν τα μαθήματά τους για να κατακτήσουν τη γνώση. Συνεπώς το διάβασμα ποτέ δεν γίνεται «τσάμπα». 

- Όσο για την κακή δασκάλα ουδέποτε ξέχασε τους μαθητές της, ουδέποτε σταμάτησε να τους αγαπά με όλη της τη δύναμη και ουδέποτε σταμάτησε να φροντίζει για τη γνώση τους, καθημερινά, ακόμη κι από το σπίτι της. 

- Τέλος, η εν λόγω δασκάλα δηλώνει πως προτιμά «τα παιδιά της», πάρα τις άδειες του γιατρού. 

Ευχόμαστε λοιπόν, να σταματήσετε τον κατήφορο που έχετε επιλέξει γιατί απλά δεν είμαστε διατεθειμένοι να σας ακολουθήσουμε, αλλά κι ακόμη περισσότερο, γιατί μας διαβάζουν και τα παιδιά. Όπως γνωρίζετε τα παιδιά έχουν μεγάλη αδυναμία στα παραμύθια. Σκεφτείτε λοιπόν πόσο μπορεί να μολύνει την ψυχή τους ένα κακό παραμύθι… 

Με τιμή
Οι εκπαιδευτικοί του Δημ. Σχολείου Παλαίρου