Γράφει ο:
Κώστας Θωμά Τριαντακωνσταντής
Μαθηματικός
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
Ο ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ, Ο ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Ο ΙΔΡΥΤΗΣ, Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ, Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΜΕ ΛΟΓΙΣΜΟ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΟ
Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ένωσε πολιτικά τέσσερες γενιές .Τη γενιά της εθνικής Αντίστασης , τη γενιά των ανένδοτων αγώνων( του 114), τη γενιά του αντιδικτατορικού αγώνα , τη γενιά της αλλαγής. Η στρατηγική της εθνικής λαϊκής ενότητας κάτω από το σύνθημα Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ υπήρξε η συγκολλητική προωθητική δύναμη. Το όραμα για μια Δημοκρατική Ελλάδα, κοινωνικά δίκαιη, με φωνή στο διεθνή χώρο και θεσμικά καταχωρημένες ελευθερίες και δικαιώματα των πολιτών βρήκε πολιτική έκφραση στη Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη.
Φίλε αναγνώστη δικαιούσαι να έχεις την οποιαδήποτε θέση για τον Ανδρέα .Το παραπάνω κατόρθωμα δεν ήταν καθόλου εύκολο. Μόνο ένας ΗΓΕΤΗΣ μπορούσε να το πραγματοποιήσει.
Κάνουμε έκκληση στη γενιά που έζησε τις κατακτήσεις του λαού μας, να αναλογιστεί ότι τίποτε δεν χαρίζεται. Όλα κατακτώνται με θυσίες και αγώνες .
Ο Ανδρέας της Αλλαγής, της Ειρήνης, της Δημοκρατίας, του Σοσιαλισμού.
Ο Ανδρέας του λαού μας.
Δεκαεπτά χρόνια μετά, με τη χώρα να βρίσκεται σε μια από τις πιο δύσκολες καμπές της ιστορίας της, με το ΠΑΣΟΚ να έχει συρρικνωθεί εκλογικά και να έχει απομονωθεί κοινωνικά, ο λόγος του μπορεί ακόμη να είναι επίκαιρος, μπορεί ακόμη να εμπνεύσει.
Σήμερα σε αυτές τις συνθήκες της κρίσης, η ημέρα αυτή μπορεί για όλους τους αγωνιστές της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης να είναι μια ημέρα σκέψης και προβληματισμού.
Μια ευκαιρία να ανατρέξουμε και πάλι σε έννοιες που κινδυνεύουν να ξεχαστούν:
Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Δικαιοσύνη.
Έχουμε καθήκον να κρατήσουμε τα οράματά μας ζωντανά, έχουμε υποχρέωση να αγωνιστούμε για αυτά.
Γιατί όπως έλεγε και ο ίδιος:
“Η ελευθερία, η ανεξαρτησία, η δημοκρατία δεν χαρίζονται. Η κατάκτησή τους είναι υπόθεση του λαού. Είναι υπόθεση μόνιμου αγώνα”.
Παράλληλα με την αναπόφευκτη παρουσίαση της βιογραφίας του θα γράψουμε μερικά χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από τη ζωή του. Αυτά προέρχονται από έγκυρες πηγές .Ο νόμος όμως περί διαφήμισης στο διαδίκτυο μας απαγορεύει να τις αναφέρουμε. Όσοι έζησαν την εποχή και οι ερευνητές της ιστορικής περιόδου εύκολα θα τις αντιληφθούν.
………………………..
Ο Ανδρέας είναι δεκατριών χρόνων όταν υπογράφει το ποίημα << Μεγάλη θυσία>> καθώς επίσης σε ηλικία 14 χρόνων ένα σύντομο διήγημα , εμπνευσμένο από το ακριτικό ποίημα << Ο θάνατος του Διγενή Ακρίτα>>
Παρουσιάζουμε το ποίημα << Μεγάλη θυσία>>
Ώ θυσία μεγάλη Ελλήνων τόση τρανή που το αίμα σας Χύθηκε στερεώνοντας μαζί την πατρίδα την ΕΛΛΑΔΑ στα Θεμέλια της βαθειά.
Μεγαλώνει και τρανεύει χάριν σας καλά παιδιά .
Η θυσία σας μεγάλη το αποτέλεσμα τρανό ΄
Στερέωσε Ελλάδα το έργο το τρανό, Θεμελίωσε εσένα ,
Ω πανέμορφη μικρή, εις την έκταση μικρούλα
Μα μεγάλη στην ψυχή.
Το πατριωτικό του φρόνημα και ο σεβασμός του στην Ελληνική Ιστορία ξεχωρίζουν σε αυτά τα νεανικά κείμενα που φέρουν τη σφραγίδα του γλαφυρού του λόγου.
Επίσης υπογράφει σε ηλικία 14 χρόνων ένα ευαίσθητο διήγημα με τίτλο << Η αγωνία>>. Διαβάζοντας το κοινωνικά ευαισθητοποιημένο διήγημα και γνωρίζοντας την κατοπινή του δράση θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο νεαρός Ανδρέας συνειδητοποιεί από τότε το αναγκαίο , αλλά και το δύσκολο των κοινωνικών αλλαγών.
…………………………………….
Συζήτηση Ανδρέα – Γιάννη
Είχα επισκεφθεί σχετικώς πρόσφατα τη Νέα Υόρκη και είχα εντυπωσιασθεί. Κάποια στιγμή ήρθε η κουβέντα γύρω από τις εντυπώσεις μου και άρχισα τις ερωτήσεις.
Σου άρεσε το Βίλατζ ;
-………..
Έχεις πάει στο Κλάμπ 22;
-……….
Στο Παλισέντ;
-………….
Ένα πικραμένο χαμόγελο ήταν η απάντηση στις ερωτήσεις μου. Κάποια στιγμή δεν κρατήθηκε.
-Εγώ, Γιάννη –μου είπε – έχω δει τη Νέα Υόρκη αφ’ υψηλού. Κρεμασμένος με τους ειδικούς ιμάντες καθαρίζοντας τα τζάμια των ουρανοξυστών. Δαγκώθηκα .Είχα κάνει γκάφα.
-…….Πέρασα δύσκολα χρόνια στην Αμερική. Χρήματα δεν μου έστελναν από την Ελλάδα. Έπρεπε να δουλεύω.
Ήταν μια πικρία που ποτέ δεν εκτόπισε την αγάπη και τη στοργή για τον πατέρα του , και ας ειπώθηκαν και ας γράφηκαν άθλιες αθλιότητες αθλίων!
………………………………………
Ήταν 24 Ιουνίου 1963
Συνόδευσε το Γέρο της Δημοκρατίας στην Αμερική. Το ταξίδι της επιστροφής περνούσε αναγκαστικά από τη Νέα Υόρκη , η μεγάλη τότε οργάνωση των Ελληνοαμερικανικών , έδωσαν ένα μεγάλο γεύμα προς τιμήν του Έλληνα πρωθυπουργού. Τρείς εξέχοντες ομογενείς ξεμονάχιασαν τον Ανδρέα και του μίλησαν με ανατριχιαστική κυνικότητα. Ήταν ό μόνος που μπορούσε να πείσει τον πατέρα του να διαπραγματευθεί με τον Ινονού.<< Απλώς να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι>>.
Η συνέχεια ήταν εξοργιστική :<< Θα είναι προς το συμφέρον όλων μας>>, του είπαν, <<και ιδιαίτερα το δικό σας .Είσθε νέος πολιτικός και σας άξιζε κάθε βοήθεια για να εκπληρώσετε τις φιλοδοξίες σας….Αυτή τη βοήθεια θα την έχετε αν …...>>.
Με λίγα λόγια , του ζητούσαν κυνικότητα να αλλάξει την πολιτική του πατέρα του με αντίτιμο την αμερικανική υποστήριξη στην πολιτική του καριέρα.
-Χτυπήσατε λάθος πόρτα , κύριοι …τους διέκοψε ο Ανδρέας και σηκώθηκε.
_Θα μας χρειαστείτε …..μπορούμε να σας φανούμε πολύ χρήσιμοι …..
--¨Ένας πολιτικός πρέπει να χρειάζεται μόνον την εμπιστοσύνη του Λαού του .Διαφορετικά…..
…………………………..
Διάλογος Ανδρέα με το Γιαννάκη
-Θα φύγουμε πραγματικά από την ΕΟΚ;
-Δεν σου κρύβω πως θα προτιμούσα μια <<ειδική σχέση >>, όπως έχει η Νορβηγία. Αλλά…..
-…………
-¨Όταν έλθει η στιγμή να αποφασίσουμε θα πρέπει να σταθμίσουμε ποιό έχει μεγαλύτερο κόστος, όπως λέμε εμείς οι οικονομολόγοι, να μείνουμε ή να φύγουμε.
Σπάνια αποκάλυπτε έναν τέτοιο βαθύ ρεαλισμό.
Χρόνια αργότερα , όταν εξασφαλίζοντας τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα είχε κρατήσει τη χώρα εντός της ΕΟΚ:
--Πρόεδρε , πρέπει να είσαι ευχαριστημένος Εξασφάλισες τα μισά από όσα ζήτησες.
___Γιαννάκη, δεν εξασφάλισα τα μισά ……τα εξασφάλισα όλα όσα ήθελα. Δεν πίστεψα ποτέ ότι θα δεχόταν αναδιαπραγμάτευση των συνθηκών ειδικά για την Ελλάδα. Απλώς τους έπεισα (ή τους τρόμαξα).
Φίλε αναγνώστη αυτό θα πει διαπραγμάτευση από ένα ηγέτη .Οι σημερινοί λογιστές που κυβερνούν τη χώρα, δεν διαπραγματεύονται , απλά εκτελούν.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1919, στη Χίο. Γιος του αείμνηστου Γεωργίου Παπανδρέου και της Σοφίας Μινέικο.
§ 1941: Μετά την αποφυλάκιση του από την Ασφάλεια όπου κρατήθηκε και βασανίστηκε κατά το διάστημα της δικτατορίας του Μεταξά, τριτοετής τότε της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αναχωρεί για τις Η.Π.Α. και ακολουθεί πανεπιστημιακή σταδιοδρομία.
§ Το 1959 επιστρέφει για ένα χρόνο στην Ελλάδα, στα πλαίσια ερευνητικής αναπτυξιακής οικονομικής αποστολής.
§ Τον επόμενο χρόνο 1961 , διορίζεται Πρόεδρος του Δ.Σ.και Γενικός Επιστημονικός Διευθυντής του Κέντρου Οικονομικών Ερευνών και ταυτόχρονα σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδας (1961-62).
§ Η πολιτική του σταδιοδρομία αρχίζει το Φεβρουάριο του 1964 , με την εκλογή του ως Βουλευτή Αχαΐας του Κόμματος της Ένωσης Κέντρου, της οποίας ηγείτο ο Γεώργιος Παπανδρέου στις εκλογές της 16.2.1964 .
§ Μετά την νίκη της Ένωσης Κέντρου, διορίζεται αρχικά Υπουργός Προεδρίας της Κυβέρνησης και τον ίδιο χρόνο Αναπληρωτής Υπουργός Συντονισμού ( 1964-65 ). Συνοδεύει τον πατέρα του στο δύσκολο ταξίδι στις ΗΠΑ, όπου ο πρόεδρος Τζόνσον προσπάθησε να επιβάλει διμερείς ελληνοτουρκικές συνομιλίες για το Κυπριακό με στόχο την κατοχύρωση των τουρκικών συμφερόντων.
§ Όταν κηρύσσεται η δικτατορία των συνταγματαρχών, τον Απρίλιο του 1967 , συλλαμβάνεται και τον επόμενο χρόνο αποφυλακίζεται και πηγαίνει στο εξωτερικό.
§ Στις 15 Ιανουαρίου του 1968 αναχωρεί για το Παρίσι και έπειτα εγκαθίσταται στη Σουηδία και μετά στον Καναδά.
§ Τον Φεβρουάριου του 1968 ιδρύει το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα ( ΠΑΚ ), του οποίου γίνεται αρχηγός και το οποίο αναπτύσσει σημαντική δράση μέχρι την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος, τον Ιούλιο του 1974.
§ Το 1968-69 είναι Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης και από το 1969 μέχρι το 1974 Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Γιορκ (Υork) στο Τορόντο.
§ Το 1970-71 διδάσκει και στο Πανεπιστήμιο του Michigan, σαν επισκέπτης, έως ότου πολιτική πίεση από την Αμερικανική κυβέρνηση αναγκάζει το πανεπιστήμιο να αθετήσει το συμβόλαιο της με τον Ανδρέα Παπανδρέου
§ Μόλις αποκαθίσταται η Δημοκρατία στην Ελλάδα, επιστρέφει από την εξορία και στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974 , ιδρύει το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, το ΠΑ.ΣΟ.Κ., του οποίου γίνεται και Πρόεδρος.
§ Στις πρώτες εκλογές μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, που διενεργούνται το Νοέμβριο του 1974 , το ΠΑ.ΣΟ.Κ. εκπροσωπείται με λίγους Βουλευτές (15 έδρες, 13,5% των ψήφων).
§ Στις επόμενες εκλογές (Νοέμβριος 1977 ), το ΠΑ.ΣΟ.Κ.κάνει ένα πρώτο σημαντικό άλμα, αφού διπλασιάζει τη δύναμή του (από 13,5% σε 25%) και γίνεται το πρώτο κόμμα της Αντιπολίτευσης με 93 Βουλευτές και ο Πρόεδρος του, Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
§ Στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981 , το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κατεβαίνει με το σύνθημα της Αλλαγής, και γνωρίζει ένα πραγματικό θρίαμβο, αναδεικνύοντας 173 Βουλευτές (48%).
§ Ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σχηματίζει Κυβέρνηση η οποία ορκίζεται στις 21 Οκτωβρίου 1981 . Στην Κυβέρνηση αυτή, ο Ανδρέας Παπανδρέου αναλαμβάνει, εκτός από Πρωθυπουργός και το Υπουργείο Εθνικής Αμυνας.
§ Στις εκλογές του 1985 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. εκλέγεται και πάλι πρώτο κόμμα αναδεικνύοντας 161 Βουλευτές (45,82%).
§ Στις εκλογές του 18 Ιουνίου του 1989 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. παίρνει 39.15% (125 έδρες) στις εκλογές.
§ Στις 21 Σεπτεμβρίου του 1989 παραπέμπεται στο Ειδικό δικαστήριο (ΝΔ-ΣΥΝ) για υποκλοπές της ΕΥΠ, και στις 28 Σεπτεμβρίου παραπέμπεται στο Ειδικό δικαστήριο κατηγορούμενος γιά το σκάνδαλο Κοσκωτά.
§ Στις επαναληπτικές εκλογές της 5 Νοεμβρίου το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ανεβάζει το ποσοστό του στα 40.7% με 128 έδρες. Στις εθνικές εκλογές στις 8 Απριλίου του 1990 παίρνει 38.6% με 123 έδρες. Ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. γίνεται Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
§ Στις 11 Μαρτίου του 1990 αρχίζει η δίκη Κοσκωτά-Τράπεζας Κρήτης και στις 17 Ιανουαρίου 1991 ο Ανδρέας Παπανδρέου αθωώνεται από το Ειδικό Δικαστήριο.
§ Στις 11 Οκτωβρίου του 1993 το ΠΑΣΟΚ έρχεται και πάλι στην εξουσία, με 48% και 170 έδρες.
§ Στις 23 Απριλίου του 1994 επισκέπτεται τον Λευκό Οίκο γιά πρώτη φορά ως πρωθυπουργός, προσκεκλημμένος από τον πρόεδρο Κλίντον.
§ Στις 20 Νοεμβρίου του 1995 εισάγεται στο Ωνάσειο και στις 15 Ιανουαρίου του 1996 υπογράφει την επιστολή παραίτησης.
§ Στις 23 Ιουνίου 1996 ο Ανδρέας Παπανδρέου χάνει τη μάχη με το θάνατο, μετά από οξύ ισχαιμικό επεισόδιο στο σπίτι του στην Εκάλη. Η σωρός του μεταφέρεται στη Μητρόπολη Αθηνών και εκτίθεται σε λαϊκό προσκύνημα. Κηδεύεται στις 26 Ιουνίου 1996 μέσα σε κοσμοπλημμύρα με τιμές αρχηγού κράτους.
Ακαδημαϊκό βιογραφικό
§ Διπλώματα:
Πανεπιστήμιο Αθηνών (Νομική Σχολή) 1937 - 40.Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ
Μ.Α. Μάστερ Οικονομικών, 1942
Ph.D. Ντοκτορά Οικονομικών, 1943
§ Τομείς - Ειδικεύσεις:
Οικονομική Θεωρία και Μέθοδος
Βιομηχανική Οργάνωση
Θεωρία και Μέθοδος Οικονομικής Πολιτικής και Προγραμματισμού
Συγκριτικά Οικονομικά Συστήματα
Οικονομική Ανάπτυξη
§ Διπλώματα Honoris Causa:
Πανεπιστήμιο Γιορκ, Καναδάς
Πανεπιστήμιο Χάμπολντ, Βερολίνο
Πανεπιστήμιο Κρακοβίας,Πολωνία
Πανεπιστήμιο Μόσχας, ΕΣΣΔ
Πανεπιστήμιο Μπολόνιας, Ιταλία
Μέλος Αμερικανικής και Αγγλικής Εταιρείας Οικονομικών Επιστημών
Μέλος Ελληνικής Εταιρείας Οικονομικών Επιστημών
Μέλος της Οικονομετρικής Εταιρείας
§ Ακαδημαϊκές Θέσεις:
o 1942-43
Πανεπιστημιακός Διδάσκαλος, Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ
o 1943-44
Υφηγητής, Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ
Τεχνικός Σύμβουλος της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στο Bretton Woods όπου ιδρύθηκε η Διεθνής Τράπεζα (World Bank) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (IMF), New Hampshire
o 1945
Τεχνικός Σύμβουλος της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στην ίδρυση των Ηνωμένων Εθνών, San Francisco
o 1946-47
Υφηγητής, Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ
o 1949-1955
Μέλος του Εργαστηρίου Ερευνών Κοινωνικών Σχέσεων
o 1947-50
Ομότιμος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότας
o 1950-51
Ομότιμος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν
o 1951-55
Τακτικός Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότας
o 1952-55
Faculty Research Fellow, Αμερικανικού Συμβουλίου Κοινωνικών Ερευνών
o 1955-63
Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας
o 1956-59
Κοσμήτορας (της Οικονομικής Σχολής του Berkeley California.
o 1957
Σύμβουλος παρά τω Αμερικανικόν Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διευθύνσεως Antitrust (Department of Justice, Antitrust Division) o 1959-1960
Guggenheim και Fulbright Fellow
o 1961-62
Πρόεδρος του Δ.Σ.και Γενικός Επιστημονικός Διευθυντής του Κέντρου Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ) και ταυτόχρονα σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδας (1961-62).
o 1968-69
Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης
o 1969-74
Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Γιορκ του Καναδά
o 1970-71
Καθηγητής στο Πανεπιστήμιου του Michigan, Ann Arbor (Visiting Professor)
§ Χαρισματικός Εθνικός ηγέτης και Λαοφιλής Πολιτικός των μεγάλων οραμάτων, των ανοικτών οριζόντων, των λυτρωτικών υπερβάσεων και των δημιουργικών έργων 17 χρόνια δεν είναι πια κοντά μας.
Όμως υπάρχει παντού και ζει μέσα μας γιατί οι ιδέες και τα έργα του έχουν μία διαχρονική αξία, μια διαχρονική δικαίωση γιατί η αναλυτική του σκέψη και οι ρηξικέλευθες προτάσεις του ήταν πάντα μπροστά από την εποχή τους και διαμόρφωναν πάντα νέα δεδομένα.
Ο Ανδρέας μετά από μία Σύνοδο Κορυφής της τότε ΕΟΚ.
Με τους Ευρωπαίους Ηγέτες ο Ανδρέας έδωσε πολιτικές μάχες. Έκανε σκληρή διαπραγμάτευση . Η ιέρεια του νεοφιλελευθερισμού Θάτσερ δήλωσε «ήταν ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν έφυγε ποτέ από συνεδρίαση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας χωρίς να κερδίσει κάτι για τη χώρα του» .Τα εθνικά θέματα, η θέση της χώρας μας στην ΕΟΚ ήταν οι προτεραιότητες του. Η Ελλάδα είχε φωνή .
Η σημερινή πραγματικότητα είναι άκρως απογοητευτική. Ενώ η Ελλάδα έπρεπε να διαπραγματεύεται τα συμφέροντα της στα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης , κάνει συζητήσεις με τη Μέρκελ. Η Ευρωπαϊκή κεντρική Τράπεζα δεν ανήκει στη Γερμανία .Ανήκει στα κράτη μέλη της ΕΕ.
Ο πρωταγωνιστής και εκφραστής μιας πανεθνικής αναζήτησης και επιτυχημένης πανεθνικής προσπάθειας 17 χρόνια δεν είναι πια μαζί μας.
Όμως υπάρχει παντού και ζει μέσα μας, γιατί οι πρωτοβουλίες και οι πράξεις του για μια σύγχρονη, Δημοκρατική και Περήφανη Ελλάδα με ισχυρή φωνή, με ξεχωριστή ταυτότητα, με ανάπτυξη και ευημερία, μέσα σε μια ενωμένη Ευρώπη των Λαών, μέσα σε ένα κόσμο πιο δίκαιο, με ειρήνη, με ασφάλεια και συνεργασία αποτελούν πια κοινό τόπο όλων και μονοσήμαντες στρατηγικές επιλογές για όλους.
Ο αφυπνισμένος, ο μαχόμενος και ο δημιουργικός πολιτικός, με το ασίγαστο αγωνιστικό πάθος του για τη Δημοκρατία, την Εθνική Ανεξαρτησία, τη Λαϊκή Κυριαρχία, την Αποκέντρωση και τη Λαϊκή συμμετοχή, με την αταλάντευτη πίστη του στην Ανάπτυξη, στις Κοινωνικές Αλλαγές, τις Μεταρρυθμίσεις και το Κοινωνικό Κράτος, το Κράτος Πρόνοιας και τις αρχές του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού με Ανθρώπινο Πρόσωπο, 17 χρόνια δεν είναι πια μαζί μας.
Όμως υπάρχει παντού και ζει μέσα μας γιατί αυτό το πάθος του και αυτή η πίστη του, έχει γίνει πια πάθος και πίστη της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού για μια Ανάπτυξη για όλους, για μια Δημοκρατία με ελευθερίες και δικαιώματα και συμμετοχή των Πολιτών για μια ανοιχτή και σύγχρονη κοινωνία με Αλληλεγγύη με Δικαιοσύνη και Ανθρωπιά.
Υπάρχει παντού, γιατί με τις πολιτικές του μείωσε δραστικά τις κοινωνικές και τις περιφερειακές ανισότητες.
Γιατί προχώρησε στην αναδιανομή του πλούτου και της ευημερίας.
Γιατί έφερε τους μη προνομιούχους, τους αδύναμους, τους αποκλεισμένους και τους Εκτός των Τειχών Έλληνες στο προσκήνιο, ως συνδημιουργούς μιας νέας εποχής.
Γιατί έφερε στο προσκήνιο την ξεχασμένη Ελλάδα της Περιφέρειας και τις υποβαθμισμένες και τις ανοχύρωτες περιοχές των Αστικών Κέντρων, μαζί με τους κατοίκους τους, τους Αγρότες και τους Εργαζόμενους, τους Μισθωτούς, τους Μικρομεσαίους, τους ανθρώπους του μόχθου και της δημιουργίας.
Γιατί έδωσε νέο περιεχόμενο, νέες διαστάσεις στην Ανάπτυξη και στην αναβάθμιση της Ποιότητας Ζωής.
Γιατί κατοχύρωσε την Κοινωνική Ειρήνη μέσα από το Δημοκρατικό Διάλογο των Κοινωνικών Εταίρων, μέσα από τη συμμετοχή των Εργαζομένων, μέσα από τις αυξημένες αμοιβές των Εργαζομένων, μέσα από την ενίσχυση των ανθρώπων του Επιχειρείν και του Δημιουργείν.
Ο διαπρεπής Επιστήμονας με το Πανεπιστημιακό Κύρος, την διακεκριμένη καριέρα και τη διεθνή αναγνώριση, που τα άφησε όλα πίσω του και στρατεύτηκε ψυχή τε και σώματι στην πολιτική, 17 χρόνια δεν είναι πια κοντά μας.
Όμως υπάρχει παντού και ζει μέσα μας, γιατί πίστεψε βαθιά ότι οι Έλληνες μπορούν να δημιουργήσουν και αξίζουν να ζήσουν ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ σε μια Νέα Ελλάδα, με Ισονομία, με Ισοπολιτεία, με Ελευθερία και Δικαιώματα για όλους τους Έλληνες.
Γιατί πίστεψε σε μία Νέα Ελλάδα δίχως κρατικούς και κομματικούς απολυταρχισμούς, χωρίς Πολιτικές και κοινωνικές διαχωριστικές γραμμές, χωρίς διακρίσεις και δίχως διχασμούς.
Γιατί πίστεψε, πως έπρεπε να αμφισβητήσει ανοικτά, να συγκρουστεί χωρίς συμβιβασμούς και να ανατρέψει κατεστημένες δυνάμεις, δομές, εξουσίες και αντιλήψεις, που κρατούσαν την Ελλάδα δέσμια και τους Έλληνες δέσμιους με ένα κακό Παρελθόν.
Γιατί διαμόρφωσε μια νέα κοινωνική και πολιτική νομιμότητα, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων να μη μένει στο περιθώριο και να μη νοιώθει φόβο, ντροπή και μίασμα για τα πιστεύω της, για τα πολιτικά της φρονήματα, για τη συμμετοχή της στην Εθνική Αντίσταση, στους Αγώνες για Δημοκρατία και Πρόοδο για τη συμμετοχή της στο Πνευματικό, Επιστημονικό και το Πολιτισμικό γίγνεσθαι.
Γιατί άνοιξε νέους ορίζοντες ζωής, συμμετοχής και δράσης στους Νέους και τις Γυναίκες.
Γιατί πίστεψε ότι όλα αυτά μπορούν να συμπυκνωθούν σε μια λέξη, τη λέξη Αλλαγή και να σημάνουν ρήξεις με το παρελθόν, σε συνδυασμό πάντα με γόνιμες συνθέσεις και συλλογικές υπερβάσεις για να εμπεδώνεται κάθε φορά η συμφιλίωση και η ενότητα του Ελληνικού Λαού.
Ο διορατικός, ριζοσπάστης και σύγχρονος Πολιτικός, που αρνήθηκε τη θαλπωρή, τη συνέχεια και τη σιγουριά μιας οικογενειακής πολιτικής προίκας, που ίδρυσε τους δύσκολους καιρούς της Δικτατορίας το αντιστασιακό κίνημα του ΠΑΚ, που μετά τη μεταπολίτευση, δημιούργησε ένα λαογέννητο ελπιδοφόρο και νικηφόρο κίνημα το ΠΑΣΟΚ, δίνοντας έτσι μια νέα ταυτότητα, με συνοχή, με δυναμισμό και με θετικούς προσδιορισμούς στη Δημοκρατική Προοδευτική παράταξη 17 χρόνια δεν είναι πια μαζί μας.
Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ζει μέσα μας και μέσα από όλους μας, γιατί το μήνυμα του, που ήταν συνυφασμένο με τη ζωή του Από το Λαό, με το Λαό, για το Λαό, για τους Πολίτες, για τον ΄Ανθρωπο, παραμένει πάντα επίκαιρο και γιατί το ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ αποτελεί σημείο αναφοράς της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων, γιατί όπως ο ίδιος έλεγε και υπέγραφε, "Οι Έλληνες έχουμε μία δυνατότητα: να πετύχουμε".
Δεκαεπτά χρόνια ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ δεν είναι πια κοντά μας, δεν είναι πια Μαζί μας.
Όμως Ζει και θα Ζει για πάντα με όλα όσα επαγγέλθηκε, συμβόλισε και δημιούργησε στις σκέψεις, στην καρδιά, στις μνήμες, στα όνειρα, στις αφηγήσεις, στις αξιολογήσεις και στα συναισθήματα του Ελληνικού λαού και του Κάθε Έλληνα.
Ο Κάθε Έλληνας έχει τα δικά του βιώματα, τη δική του θύμηση για τον δικό του ΑΝΔΡΕΑ, για τον ανθρώπινο, τον γήινο, τον οικείο, τον ανοιχτό και συναισθηματικό Μεγάλο Πολιτικό, με την ευγένειά του, με την έμφυτη λαϊκότητα του, με τις αυθεντικές του εκφράσεις.
Ένας χαρισματικός και Εθνικός ηγέτης καταγράφεται πάντα στην ιστορία γιατί γράφει ιστορία, δεν περνάει ποτέ απαρατήρητος, δεν αφήνει ποτέ και κανένα αδιάφορο.
Οι Έλληνες συγκινήθηκαν δονήθηκαν και εμπνεύστηκαν από τον ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ. Οι φίλοι του έδειχναν παντού και πάντα την αγάπη και την εμπιστοσύνη τους.
Στις κρίσιμες στιγμές, έστω και καθυστερημένα και εκ των υστέρων, οι αντίπαλοι του έδειχναν το σεβασμό τους ακόμα και οι ορισμένοι αρνητές του, του έδειχναν την αναγνώριση τους.
Η μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού, εκατομμύρια Έλληνες Πολίτες, ΄Ανδρες, Γυναίκες και ΝΕΟΙ αγάπησαν και ταυτίστηκαν, πίστεψαν στον δικό τους ΑΝΔΡΕΑ, γιατί ένιωσαν στο πρόσωπο του, μια απελευθέρωση και μια ανάταση, μια αξιοπρέπεια και μια υπερηφάνεια μια ευαισθησία μια φροντίδα.
Γιατί ένωσαν στο δικό του πρόσωπο το δικό τους πρόσωπο, στη δική του φωνή με δική τους φωνή, στη δική του επαγγελία και πράξη το δικό τους πόθο, το δικό τους καημό, τη δική τους προσδοκία και ελπίδα.
Γιατί έζησαν Καλύτερες μέρες με ελευθερίες, με δικαιώματα, με Δημοκρατία, με Ανάπτυξη, με Ευημερία και με Ειρήνη.
Γιατί ένιωθαν σίγουροι για τη νέα Εποχή, για τους νέους ορίζοντες και για τους νέους δρόμους της Ελλάδας μέσα στην Ευρώπη των Λαών και μέσα σε ένα Ειρηνικό και πιο δίκαιο κόσμο.
Όλοι έχουμε την αίσθηση της απουσίας ενός Ιστορικού Ηγέτη, που σηματοδοτεί την πορεία της Χώρας, της Κοινωνίας και του Λαού μας, αλλά σημάδεψε και τη ζωή όλων μας.
Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ είναι ένας Μεγάλος Απών με διαρκή παρουσία. Αυτή την παράδοξη αναφορά μόνο μεγάλοι ποιητές μπορούν να περιγράψουν.
Ο Οδυσσέας Ελύτης, με λίγες λέξεις, σε πέντε μόνο στίχους θυμίζει ότι:
Όλα χάνονται. Του καθενός
έρχεται η ώρα.
Όλα μένουν.
Εγώ φεύγω.
Εσείς να δούμε τώρα.
Ο Τ. Σ. Έλιοτ, με λίγες μόνο λέξεις συμπυκνώνει τη διαρκή ροή του χρόνου και των ανθρώπων:
"... Ο χρόνος ο παρών και ο χρόνος ο παρελθών
Είναι ίσως και οι δύο παρόντες στο μέλλοντα χρόνο
και το παρελθόν περιέχει το μέλλον..."
Ο Ανδρέας θα απασχολήσει πολύ τους ιστορικούς μια μέρα. Δεν είναι μόνο τα γεγονότα στα οποία πρωταγωνίστησε, αλλά και η ίδια η προσωπικότητά του. Η μέθοδος της προσέγγισης, της ανάλυσης και της μαρτυρίας είναι η πλέον κατάλληλη στην ιστορική αντιμετώπιση αυτής της πράγματι πολύπλευρης πολιτικής μορφής. Γιατί ο Ανδρέας συνδύαζε τα αντίθετα.
Ήταν αστός αλλά και λαϊκός. Ήταν επιστήμων που ανήκε στη διεθνή ακαδημαϊκή ελίτ, αλλά ταυτόχρονα εκείνος που μιλούσε στον τελευταίο Έλληνα ενός απομονωμένου χωριού. Ήταν επαναστάτης με όραμα, κατάρτιση και θέση, αλλά και ένας ρεαλιστής πολιτικός. Ήταν αυστηρός στην αποφασιστικότητα του, αλλά και ευγενής και μεγαλόθυμος Έλληνας και διεθνής. Ανοιχτός στους πολλούς και κλειστός στον εαυτό του. Ευφυής και απλός. Ξυπνούσε το θαυμασμό στους φίλους και το μίσος στους αντιπάλους, αισθήματα που σε πολλούς συνυπήρχαν την ίδια στιγμή, παίρνοντας το ένα τη θέση του άλλου, με ταχύτητα φωτός.
Στο πρόσωπο και τις ικανότητες του Ανδρέα Παπανδρέου στηρίχθηκε η θριαμβευτική επικράτηση του ΠΑΣΟΚ και η αλλαγή του πολιτικού και κοινωνικού τοπίου στη χώρα μας. Μια αλλαγή που έβαλε τα θεμέλια μιας άλλης πολιτικής πρακτικής, με κύριο χαρακτηριστικό την εδραίωση της κοινωνικής ισότητας, της ισομερούς ανάπτυξης κέντρου-περιφέρειας και την ένταξη της χώρας στον σύγχρονο κόσμο.
Ναι, ο Ανδρέας ήταν ο πολιτικός της Αλλαγής
Τίποτα δεν έμεινε το ίδιο μετά την άνοδο του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος στην εξουσία το 1981. Η τομή ήταν τόσο μεγάλη, ώστε μας επιτρέπει να μιλάμε για την πριν από τον Ανδρέα εποχή και τη μετά. Και ασφαλώς η μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου περίοδος ήταν και είναι η καλύτερη για το λαό και τη χώρα. Ας λένε ότι θέλουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι. Ο λαός και η Ιστορία στο τέλος κρίνουν σωστά.(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου