Η Βουλευτής Αιτωλ/νίας της Δημοκρατικής Αριστεράς Νίκη Φούντα έκανε την ακόλουθη τοποθέτηση στον ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση της κύρωσης του Κρατικού Προϋπολογισμού και των προϋπολογισμών ορισμένων ειδικών ταμείων και υπηρεσιών οικονομικού έτους 2015:
“Τα τελευταία δυόμισι τελευταία χρόνια έμαθα μέσα σε αυτήν την Αίθουσα ότι δεν υπάρχουν αυτονόητα στην πολιτική. Αρνούμαι, όμως, να δεχτώ το να μην υπάρχει κοινή λογική και ελπίζω με όρους κοινής λογικής και κυρίως με όρους περιεχομένου και ουσίας, να αντιμετωπιστεί και η πρόταση που καταθέσαμε μερίδα Βουλευτών και αφορά το μέλλον της χώρας σε αυτό το κομβικό σημείο. Το μέλλον της χώρας. Ούτε της Νέας Δημοκρατίας και της Συγκυβέρνησης, ούτε του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε προσωπικά κάποιου από τους Βουλευτές.
Γιατί η εθνική συνεννόηση είναι τόσο δύσκολη, ακριβώς, γι’ αυτόν τον λόγο. Δεν αφορά κάποιον μεμονωμένα, αλλά αφορά το κοινό καλό και το συμφέρον της χώρας, το δημόσιο συμφέρον. Είναι έννοιες που τις έχουμε ξεχάσει, τις έχουμε απαξιώσει, σε ένα υπερπέραν που λες πως δεν μας αφορά. Όχι εμάς, όχι τη χώρα μας, μόνο κάποιους άλλους.
Ας ξεκινήσουμε, όμως, με το σήμερα, με τη διαμορφωμένη πραγματικότητα. Σε ποιο σημείο βρισκόμαστε; Βρισκόμαστε υπό τη σκιά των άγονων μέχρι σήμερα διαπραγματεύσεων και συζητούμε έναν προϋπολογισμό που αποτελεί μία μονομερή ενέργεια της Συγκυβέρνησης, χωρίς φυσικά την έγκριση της τρόικας. Όλα, δηλαδή, βρίσκονται στον αέρα.
Αυτή είναι η δεύτερη τέτοιου είδους απόπειρα. Ήδη, η πρώτη μονομερής ενέργεια, που αφορούσε τις εκατό δόσεις, τροποποιήθηκε λίγο μετά την έγκρισή της στη Βουλή και μετατράπηκε σε πολιτικό φιάσκο. Οι δανειστές φυσικά συνεχίζουν να ζητούν επίμονα και νέες αλλαγές.
Τι μεσολάβησε σε όλο αυτό; Η σιγουριά της Συγκυβέρνησης που σύντομα μετατράπηκε σε πανικό. Τι ακούγαμε έως τώρα; Ακούγαμε διθυραμβικούς αχούς περί εξόδου από το μνημόνιο και την κρίση. Ο κ. Βενιζέλος αποκάλεσε «τυπικότητες» τις διαπραγματεύσεις, ενώ ο κ. Σαμαράς μας είπε πως το χρέος είναι βιώσιμο και πως έχουμε βγει ήδη από το μνημόνιο από το Φεβρουάριο κιόλας, ενώ το Σεπτέμβρη δήλωνε αυτολεξεί ότι «θα έχουμε μια καλή χρονιά για την Ελλάδα, για τη σταθερότητα, για την ανάπτυξη και κυρίως για τη μείωση της ανεργίας». Ε, δεν έχουμε!
Από την άλλη, υπάρχει μια Αξιωματική Αντιπολίτευση που ποντάρει στην πόλωση και θεωρεί πως θα βαράει το ζουρνά και τα νταούλια και οι δανειστές θα χορεύουν, πριν καλά καλά αναλάβει. Δεν ξέρω αν η επιλογή του χορού ήταν τυχαία και αφορά την ελληνικότητα και την απομόνωση, γιατί οι ευρωπαϊκοί χοροί, δυστυχώς και συνήθως, θέλουν δύο.
Και διερωτάται, λογικά πιστεύω, κάποιος: Μήπως και αυτή η ρητορική φαντάζει επικίνδυνη; Μήπως δεν πρέπει να τη χρησιμοποιούμε; Η αλήθεια είναι πως, δυστυχώς, φτάσαμε πάλι στο σημείο μηδέν. Τα spreads «βρίσκονται στο Θεό», οι αγορές σε απόλυτη αναμονή και σε απόλυτη ετοιμότητα για τα πάντα πλέον και τα πρώτα άρθρα θέσης για το σενάριο «grexit» επιστρέφουν απειλητικά. Ποιος θα τα βγάλει πέρα μόνος του; Ποιος θα αναλάβει αυτό το φορτίο; Εκεί οφείλει να έρθει πάλι η κοινή λογική και η συναίνεση. Όχι στο απώτερο μέλλον, τώρα.
Εμείς, δυστυχώς, στη χώρα δεν μάθαμε ιστορικά σε συμβιβασμούς πολιτικούς και σε συγκυβερνήσεις. Η πολιτική κουλτούρα, όμως, αυτής της χώρας οφείλει και πρέπει να αλλάξει, ειδικά σήμερα.
Οκτώ Βουλευτές, λοιπόν, καταθέσαμε ένα κείμενο-πρόταση τριών προϋποθέσεων. Αυτές οι τρεις προϋποθέσεις είναι πακέτο. Σε τι αφορά, πραγματικά, η πρόταση αυτή; Θα αναφερθώ μετά στο τι εννοώ «πραγματικά». Αφορά στην εθνική συνεννόηση ως μία έκκληση προς όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου και φυσικά κυρίως προς τους κυρίους Τσίπρα και Σαμαρά.
Πρώτον, για τη συνταγματική αναθεώρηση που θα περιλαμβάνει απαραίτητες αλλαγές, που οι περισσότερες πλευρές του Κοινοβουλίου έχουν επισημάνει, για το πολιτικό σύστημα και την αναβάθμισή του, το νόμο περί ευθύνης Υπουργών, τον εκλογικό νόμο κ.λ.π.
Δεύτερον, την «ψήφιση Προέδρου της Δημοκρατίας κοινής αποδοχής» και κοινής αποδοχής σημαίνει από το ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία, αποσυνδέοντας επιτέλους το θεσμό από τις εκλογές. Αυτή η προσθαφαίρεση Βουλευτών είναι κάτι που δεν τιμάει κανέναν μας.
Τρίτον, τη διεξαγωγή των εκλογών μέσα στο 2015, σε ορατό, συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα που προφανώς θα συναποφασιστεί, γιατί πάντα μιλάμε για εθνική συμφωνία-συνεννόηση. Οι εκλογές θα είναι το Μάιο, θα είναι το Σεπτέμβρη; Θα είναι πάντως μετά από κάποιους λίγους μήνες που επιτέλους θα μιλήσουμε γι’ αυτά που πρέπει να μιλήσουμε. Θα κάνουμε τις σοβαρές συζητήσεις που αφορούν τη χώρα και που θα αφορούν κυρίως τη ρύθμιση του χρέους.
Η πρόταση αυτή μάλιστα είναι πάρα πολύ κοντά σε προτάσεις στελεχών της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης – είναι και κάποιοι εδώ.
Από αυτό το κείμενο εθνικής συνεννόησης, τι προβλήθηκε τελικά από κάποιους; Η ψήφιση του Προέδρου της Δημοκρατίας! Το κείμενο δεν μιλάει για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ας μην αλλοιωθεί δημοσιογραφικά, παρακαλώ, αυτή η προσπάθεια. Είναι μια προσπάθεια που πολλοί, πέραν των όσων συνυπογράφουν, υποστήριξαν από αυτό το Βήμα της Βουλής. Και αυτό νομίζουμε ότι είναι ένα τεράστιο βήμα προς τα μπροστά.
Πρέπει να υπάρξει εθνική συνεννόηση, λοιπόν, για τα βασικά. Γιατί, μόνο τότε θα μπορούσε με ευρεία κοινωνική συναίνεση να γίνει γενική συζήτηση για το ολοκληρωμένο σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας, το φορολογικό, το ασφαλιστικό και φυσικά την καταπολέμηση της ανεργίας. Μόνο τότε η διαπραγματευτική ισχύς της χώρας θα ήταν τέτοια που θα μπορούσε να εξασφαλίσει τη ρύθμιση του χρέους, που αποτελεί και το μεγάλο ζητούμενο. Έτσι θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για τα υπόλοιπα μετά με ιδεολογικό πια μανδύα, γυρίζοντας σελίδα.
Κάνω έκκληση και θα πολεμήσω με τις όποιες κοινοβουλευτικές δυνάμεις μου να έρθουμε επιτέλους σε εθνική συνεννόηση. Πέρα από την πρόταση, όμως, εάν αποδειχθεί «όνειρο θερινής νυκτός», η Κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να αναλάβει τις ευθύνες της. Είναι σαφές πως πλέον δεν μπορεί και δεν μπορεί μόνη της. Τότε, ελπίζω ότι θα αποφασίσει να πάμε άμεσα σε εκλογές ή σε κυβέρνηση εθνικού σκοπού. Δεν αξίζει η χώρα να σέρνεται πια πίσω από τις εξελίξεις, όντας στον αυτόματο πιλότο, ουσιαστικά διασωληνωμένη στο όνομα μιας μανίας για διατήρηση της εξουσίας. Και αυτό αφορά κάθε πλευρά.
Η νέα αυτή σελίδα οφείλει να έρθει έπειτα από μια πραγματική λύση των αδιεξόδων, χωρίς άλλα τεχνητά ψευδοδιλλήματα και χωρίς άλλες μικροπολιτικές σκοπιμότητες.
Κλείνοντας, όσον αφορά στον προϋπολογισμό, φυσικά καταψηφίζω έναν προϋπολογισμό που δεν αλλάζει σε τίποτα σε σχέση με τα περσινά δεδομένα, δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα και δεν απαλύνει λίγο την κοινωνική κατάσταση σε αυτή τη χώρα.”
Μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη την ομιλία στον ακόλουθο σύνδεσμο:
https://www.youtube.com/watch?v=LkNK7JYItYw
“Τα τελευταία δυόμισι τελευταία χρόνια έμαθα μέσα σε αυτήν την Αίθουσα ότι δεν υπάρχουν αυτονόητα στην πολιτική. Αρνούμαι, όμως, να δεχτώ το να μην υπάρχει κοινή λογική και ελπίζω με όρους κοινής λογικής και κυρίως με όρους περιεχομένου και ουσίας, να αντιμετωπιστεί και η πρόταση που καταθέσαμε μερίδα Βουλευτών και αφορά το μέλλον της χώρας σε αυτό το κομβικό σημείο. Το μέλλον της χώρας. Ούτε της Νέας Δημοκρατίας και της Συγκυβέρνησης, ούτε του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε προσωπικά κάποιου από τους Βουλευτές.
Γιατί η εθνική συνεννόηση είναι τόσο δύσκολη, ακριβώς, γι’ αυτόν τον λόγο. Δεν αφορά κάποιον μεμονωμένα, αλλά αφορά το κοινό καλό και το συμφέρον της χώρας, το δημόσιο συμφέρον. Είναι έννοιες που τις έχουμε ξεχάσει, τις έχουμε απαξιώσει, σε ένα υπερπέραν που λες πως δεν μας αφορά. Όχι εμάς, όχι τη χώρα μας, μόνο κάποιους άλλους.
Ας ξεκινήσουμε, όμως, με το σήμερα, με τη διαμορφωμένη πραγματικότητα. Σε ποιο σημείο βρισκόμαστε; Βρισκόμαστε υπό τη σκιά των άγονων μέχρι σήμερα διαπραγματεύσεων και συζητούμε έναν προϋπολογισμό που αποτελεί μία μονομερή ενέργεια της Συγκυβέρνησης, χωρίς φυσικά την έγκριση της τρόικας. Όλα, δηλαδή, βρίσκονται στον αέρα.
Αυτή είναι η δεύτερη τέτοιου είδους απόπειρα. Ήδη, η πρώτη μονομερής ενέργεια, που αφορούσε τις εκατό δόσεις, τροποποιήθηκε λίγο μετά την έγκρισή της στη Βουλή και μετατράπηκε σε πολιτικό φιάσκο. Οι δανειστές φυσικά συνεχίζουν να ζητούν επίμονα και νέες αλλαγές.
Τι μεσολάβησε σε όλο αυτό; Η σιγουριά της Συγκυβέρνησης που σύντομα μετατράπηκε σε πανικό. Τι ακούγαμε έως τώρα; Ακούγαμε διθυραμβικούς αχούς περί εξόδου από το μνημόνιο και την κρίση. Ο κ. Βενιζέλος αποκάλεσε «τυπικότητες» τις διαπραγματεύσεις, ενώ ο κ. Σαμαράς μας είπε πως το χρέος είναι βιώσιμο και πως έχουμε βγει ήδη από το μνημόνιο από το Φεβρουάριο κιόλας, ενώ το Σεπτέμβρη δήλωνε αυτολεξεί ότι «θα έχουμε μια καλή χρονιά για την Ελλάδα, για τη σταθερότητα, για την ανάπτυξη και κυρίως για τη μείωση της ανεργίας». Ε, δεν έχουμε!
Από την άλλη, υπάρχει μια Αξιωματική Αντιπολίτευση που ποντάρει στην πόλωση και θεωρεί πως θα βαράει το ζουρνά και τα νταούλια και οι δανειστές θα χορεύουν, πριν καλά καλά αναλάβει. Δεν ξέρω αν η επιλογή του χορού ήταν τυχαία και αφορά την ελληνικότητα και την απομόνωση, γιατί οι ευρωπαϊκοί χοροί, δυστυχώς και συνήθως, θέλουν δύο.
Και διερωτάται, λογικά πιστεύω, κάποιος: Μήπως και αυτή η ρητορική φαντάζει επικίνδυνη; Μήπως δεν πρέπει να τη χρησιμοποιούμε; Η αλήθεια είναι πως, δυστυχώς, φτάσαμε πάλι στο σημείο μηδέν. Τα spreads «βρίσκονται στο Θεό», οι αγορές σε απόλυτη αναμονή και σε απόλυτη ετοιμότητα για τα πάντα πλέον και τα πρώτα άρθρα θέσης για το σενάριο «grexit» επιστρέφουν απειλητικά. Ποιος θα τα βγάλει πέρα μόνος του; Ποιος θα αναλάβει αυτό το φορτίο; Εκεί οφείλει να έρθει πάλι η κοινή λογική και η συναίνεση. Όχι στο απώτερο μέλλον, τώρα.
Εμείς, δυστυχώς, στη χώρα δεν μάθαμε ιστορικά σε συμβιβασμούς πολιτικούς και σε συγκυβερνήσεις. Η πολιτική κουλτούρα, όμως, αυτής της χώρας οφείλει και πρέπει να αλλάξει, ειδικά σήμερα.
Οκτώ Βουλευτές, λοιπόν, καταθέσαμε ένα κείμενο-πρόταση τριών προϋποθέσεων. Αυτές οι τρεις προϋποθέσεις είναι πακέτο. Σε τι αφορά, πραγματικά, η πρόταση αυτή; Θα αναφερθώ μετά στο τι εννοώ «πραγματικά». Αφορά στην εθνική συνεννόηση ως μία έκκληση προς όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου και φυσικά κυρίως προς τους κυρίους Τσίπρα και Σαμαρά.
Πρώτον, για τη συνταγματική αναθεώρηση που θα περιλαμβάνει απαραίτητες αλλαγές, που οι περισσότερες πλευρές του Κοινοβουλίου έχουν επισημάνει, για το πολιτικό σύστημα και την αναβάθμισή του, το νόμο περί ευθύνης Υπουργών, τον εκλογικό νόμο κ.λ.π.
Δεύτερον, την «ψήφιση Προέδρου της Δημοκρατίας κοινής αποδοχής» και κοινής αποδοχής σημαίνει από το ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία, αποσυνδέοντας επιτέλους το θεσμό από τις εκλογές. Αυτή η προσθαφαίρεση Βουλευτών είναι κάτι που δεν τιμάει κανέναν μας.
Τρίτον, τη διεξαγωγή των εκλογών μέσα στο 2015, σε ορατό, συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα που προφανώς θα συναποφασιστεί, γιατί πάντα μιλάμε για εθνική συμφωνία-συνεννόηση. Οι εκλογές θα είναι το Μάιο, θα είναι το Σεπτέμβρη; Θα είναι πάντως μετά από κάποιους λίγους μήνες που επιτέλους θα μιλήσουμε γι’ αυτά που πρέπει να μιλήσουμε. Θα κάνουμε τις σοβαρές συζητήσεις που αφορούν τη χώρα και που θα αφορούν κυρίως τη ρύθμιση του χρέους.
Η πρόταση αυτή μάλιστα είναι πάρα πολύ κοντά σε προτάσεις στελεχών της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης – είναι και κάποιοι εδώ.
Από αυτό το κείμενο εθνικής συνεννόησης, τι προβλήθηκε τελικά από κάποιους; Η ψήφιση του Προέδρου της Δημοκρατίας! Το κείμενο δεν μιλάει για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ας μην αλλοιωθεί δημοσιογραφικά, παρακαλώ, αυτή η προσπάθεια. Είναι μια προσπάθεια που πολλοί, πέραν των όσων συνυπογράφουν, υποστήριξαν από αυτό το Βήμα της Βουλής. Και αυτό νομίζουμε ότι είναι ένα τεράστιο βήμα προς τα μπροστά.
Πρέπει να υπάρξει εθνική συνεννόηση, λοιπόν, για τα βασικά. Γιατί, μόνο τότε θα μπορούσε με ευρεία κοινωνική συναίνεση να γίνει γενική συζήτηση για το ολοκληρωμένο σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας, το φορολογικό, το ασφαλιστικό και φυσικά την καταπολέμηση της ανεργίας. Μόνο τότε η διαπραγματευτική ισχύς της χώρας θα ήταν τέτοια που θα μπορούσε να εξασφαλίσει τη ρύθμιση του χρέους, που αποτελεί και το μεγάλο ζητούμενο. Έτσι θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για τα υπόλοιπα μετά με ιδεολογικό πια μανδύα, γυρίζοντας σελίδα.
Κάνω έκκληση και θα πολεμήσω με τις όποιες κοινοβουλευτικές δυνάμεις μου να έρθουμε επιτέλους σε εθνική συνεννόηση. Πέρα από την πρόταση, όμως, εάν αποδειχθεί «όνειρο θερινής νυκτός», η Κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να αναλάβει τις ευθύνες της. Είναι σαφές πως πλέον δεν μπορεί και δεν μπορεί μόνη της. Τότε, ελπίζω ότι θα αποφασίσει να πάμε άμεσα σε εκλογές ή σε κυβέρνηση εθνικού σκοπού. Δεν αξίζει η χώρα να σέρνεται πια πίσω από τις εξελίξεις, όντας στον αυτόματο πιλότο, ουσιαστικά διασωληνωμένη στο όνομα μιας μανίας για διατήρηση της εξουσίας. Και αυτό αφορά κάθε πλευρά.
Η νέα αυτή σελίδα οφείλει να έρθει έπειτα από μια πραγματική λύση των αδιεξόδων, χωρίς άλλα τεχνητά ψευδοδιλλήματα και χωρίς άλλες μικροπολιτικές σκοπιμότητες.
Κλείνοντας, όσον αφορά στον προϋπολογισμό, φυσικά καταψηφίζω έναν προϋπολογισμό που δεν αλλάζει σε τίποτα σε σχέση με τα περσινά δεδομένα, δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα και δεν απαλύνει λίγο την κοινωνική κατάσταση σε αυτή τη χώρα.”
Μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη την ομιλία στον ακόλουθο σύνδεσμο:
https://www.youtube.com/watch?v=LkNK7JYItYw
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου