Του Βασίλη Φεύγα, Πολιτικού Επιστήμονα,
Συμβούλου Στρατηγικής και Επικοινωνίας
Στην ετήσια έκθεση της εφημερίδας The Wall Street Journal και του The Heritage Foundation όσον αφορά την οικονομική ελευθερία η Ελλάδα καταλαμβάνει την 119η θέση. Καλή ή κακή θέση; Πολύ κακή αν λάβουμε υπόψη ότι το σύνολο των κρατών είναι 178 και πιο πάνω από την Ελλάδα βρίσκονται κράτη τα οποία στην Ελλάδα θεωρούμαι τριτοκοσμικά. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι τα περισσότερα γειτονικά μας κράτη μας ξεπερνούν την χώρα μας στο βαθμό οικονομικής ελευθερίας.
Η θέση της Ελλάδας παραμένει σχεδόν αμετάβλητη σε σχέση με την έκθεση του 2013, παρά το γεγονός ότι σε ορισμένους δείκτες που μετρά η εν λόγω έκθεση, η χώρα μας έχει σημειώσει πρόοδο. Εκεί όμως που έχουμε σημειώσει πτώση και μάλιστα σημαντική είναι στο δείκτη της διαφθοράς. Κάτι που επισημαίνεται με έμφαση και στην ίδια την έκθεση καθώς η πτώση μας σε θέματα διαφθοράς είναι συνεχής τα τελευταία χρόνια. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι στην έκθεση υπογραμμίζεται ότι ένας πρώην Υπουργός Άμυνας δωροδοκήθηκε από Ευρωπαϊκές αμυντικές βιομηχανίες.
Η διαφθορά δεν πλήτει μόνο την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό. Επιπρόθετα επιφέρει σημαντικά οικονομικά πλήγματα σε μια βαριά τραυματισμένη οικονομία. Εν πολλοίς ακυρώνει τις όποιες μεταρρυθμιστικές προσπάθειες της κυβέρνησης και τις οικονομικές θυσίες των πολιτών. Αν και είναι δύσκολο να εκτιμηθεί το ακριβές κόστος της διαφθοράς, εκτιμήσεις διεθνών οργανισμών αλλά και
κυβερνητικών οργάνων, κάνουν λόγο για πολλά δισσεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο. Άλλοι μιλούν για ετήσιο κόστος 3 δις ευρώ και άλλοι ανεβάζουν το ετήσιο κόστος στα 14 δις ευρώ. Είτε στην μία, είτε στην άλλη περίπτωση τα λεφτά είναι πολλά. Και γίνονται ακόμη περισσότερα αν λάβουμε υπόψη μας ότι η διαφθορά λειτουργεί αποθαρρυντικά για την προσέλκυση επενδύσεων. Ποιος θα επενδύσει σε μια χώρα που θεωρείται ως η πιο διεφθαρμένη στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Επιπλέον, η διαφθορά επιβαρύνει τις επιχειρηματικές συμφωνίες με επιπλέον κόστος 10%, ενώ επιβαρύνει το κόστος των προμηθειών έως και 25% στις αναπτυγμένες χώρες. Ποιος θα δεχθεί να έρθει στην Ελλάδα και να πληρώσει το έξτρα κόστος της διαφθοράς; Να συνεπώς πως συνδέεται η διαφθορά, με την οικονομική ελευθερία και την οικονομική ανάπτυξη.
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν είμαστε όντως ένας ανήθικος λαός; Θα έλεγα ότι είμαστε εθισμένοι στη διαφθορά. Αρκεί μια ματιά στην ειδησεογραφία της τελευταίας δεκαετίας. Siemens, ομόλογα, Βατοπαίδι, αμυντικοί εξοπλισμοί έως και τα πιο μικρά τύπου Λιάπη και τα φακελάκια σε νοσοκομεία, πολεοδομίες, εφορίες. Μπορούν να μπουν όλες οι παραπάνω υποθέσεις σε ένα τσουβάλι; Ασφαλώς και όχι. Όλα μαζί όμως, ειδικά στην περίοδο οικονομικής κρίσης που διανύομαι μας απομακρύνουν από τον τελικό στόχο: Την επάνοδο στην ανάπτυξη και την ευημερία.
Η διαφθορά δεν πλήτει μόνο την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό. Επιπρόθετα επιφέρει σημαντικά οικονομικά πλήγματα σε μια βαριά τραυματισμένη οικονομία. Εν πολλοίς ακυρώνει τις όποιες μεταρρυθμιστικές προσπάθειες της κυβέρνησης και τις οικονομικές θυσίες των πολιτών. Αν και είναι δύσκολο να εκτιμηθεί το ακριβές κόστος της διαφθοράς, εκτιμήσεις διεθνών οργανισμών αλλά και
κυβερνητικών οργάνων, κάνουν λόγο για πολλά δισσεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο. Άλλοι μιλούν για ετήσιο κόστος 3 δις ευρώ και άλλοι ανεβάζουν το ετήσιο κόστος στα 14 δις ευρώ. Είτε στην μία, είτε στην άλλη περίπτωση τα λεφτά είναι πολλά. Και γίνονται ακόμη περισσότερα αν λάβουμε υπόψη μας ότι η διαφθορά λειτουργεί αποθαρρυντικά για την προσέλκυση επενδύσεων. Ποιος θα επενδύσει σε μια χώρα που θεωρείται ως η πιο διεφθαρμένη στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Επιπλέον, η διαφθορά επιβαρύνει τις επιχειρηματικές συμφωνίες με επιπλέον κόστος 10%, ενώ επιβαρύνει το κόστος των προμηθειών έως και 25% στις αναπτυγμένες χώρες. Ποιος θα δεχθεί να έρθει στην Ελλάδα και να πληρώσει το έξτρα κόστος της διαφθοράς; Να συνεπώς πως συνδέεται η διαφθορά, με την οικονομική ελευθερία και την οικονομική ανάπτυξη.
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν είμαστε όντως ένας ανήθικος λαός; Θα έλεγα ότι είμαστε εθισμένοι στη διαφθορά. Αρκεί μια ματιά στην ειδησεογραφία της τελευταίας δεκαετίας. Siemens, ομόλογα, Βατοπαίδι, αμυντικοί εξοπλισμοί έως και τα πιο μικρά τύπου Λιάπη και τα φακελάκια σε νοσοκομεία, πολεοδομίες, εφορίες. Μπορούν να μπουν όλες οι παραπάνω υποθέσεις σε ένα τσουβάλι; Ασφαλώς και όχι. Όλα μαζί όμως, ειδικά στην περίοδο οικονομικής κρίσης που διανύομαι μας απομακρύνουν από τον τελικό στόχο: Την επάνοδο στην ανάπτυξη και την ευημερία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου