Γ. Βαρεμένος: Η κυβέρνηση ερωτοτροπεί ακόμη και με την Άβυσσο...

«Η κυβέρνηση δεν διστάζει να ερωτοτροπήσει ακόμη και με την Άβυσσο προκειμένου να αποτρέψει είτε τις εκλογές, είτε ένα συγκεκριμένο εκλογικό αποτέλεσμά τους στην περίπτωση που αυτές θα διεξαχθούν», τόνισε ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και υπεύθυνος της ΕΕΚΕ Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Βαρεμένος, μιλώντας στην ολομέλεια της Βουλής για τον προϋπολογισμό του 2015. Και πρόσθεσε: «Αυτό που έχει ανάγκη η χώρα δεν είναι οι πολιτικές ίντριγκες, είναι ένα δημιουργικό σοκ που θα δημιουργήσει ανάταση και θα φέρει στην επιφάνεια τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου».

Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Γιώργου Βαρεμένου έχει ως εξής:

Για ποιον προϋπολογισμό συζητούμε σ’ αυτή την αίθουσα; Το λέω, γιατί η ανταλλαγή e-mails με την τρόικα συνεχίζεται, εμείς θα κληθούμε να ψηφίσουμε την Κυριακή το βράδυ, το τελευταίο e-mail μπορεί να έρθει τα μεσάνυχτα της 14^ης του μηνός και το ερώτημα τελικά είναι, τι συζητήσαμε και τι ψηφίσαμε σ’ αυτή την αίθουσα. Και δεν ξέρω αν το γεγονός ότι αυτά τα e-mails ανταλλάσσονται μέσα στη μαύρη νύχτα περιέχει και κάποιον συμβολισμό…

Ένα άλλο ερώτημα που μπαίνει, είναι ο ρόλος που παίζουμε εμείς σ’ αυτή την αίθουσα, την οποία ο κ. πρωθυπουργός έκανε την έκπληξη και επισκέφθηκε στην αρχή της συζήτησης. Θα έλεγε κανείς ότι ήθελε να γνωρίσει την ολομέλεια λίγο πριν την πιθανή διάλυσή της. Δεν πρόκειται, όμως, γι’ αυτό. Ήθελε να ρίξει το βάρος του σε έναν καταιγισμό εντυπώσεων και επικοινωνίας, κάτω από τον οποίο κρύβεται ένα οργιαστικό παρασκήνιο που στόχο έχει την απόσπαση των 180 βουλευτών για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.  

Εκεί όμως που έφτασαν τα πράγματα, ο ελληνικός λαός παρακολουθεί και θα κρίνει τελικά, εκτός όλων των άλλων, και τη στάση μας -και τα κίνητρα αυτής της στάσης- στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Θα κρίνει όλους μαζί και τον καθένα ξεχωριστά, τι προέταξε: την πορεία της χώρας ή δεύτερες σκέψεις για το πόσο θα διαρκέσει η θητεία ενός εκάστου των βουλευτών, τα συνταξιοδοτικά του δικαιώματα ή ό,τι άλλο ήθελε προσδιορίσει το παρασκήνιο; Θα το κρίνει και αυτό ο ελληνικός λαός.

Τίθεται, όμως, το εξής ερώτημα:  Ακόμα και αν μπορούσε να αποσπάσει τους 180 η κυβέρνηση, θα είχαμε πολιτική σταθερότητα; Θα έπαυε η αστάθεια, η ρευστότητα; Ποια πολιτική σταθερότητα επιδιώκουν όσοι χρησιμοποιούν αυτό το σκεπτικό; Εμείς λέμε ότι συμβαίνει το αντίθετο: Ακόμη και αν υποτεθεί ότι έπαιρναν τους 180, θα συνεχιζόταν η πορεία της φθοράς, θα πολλαπλασιάζονταν οι δεσμεύσεις με τις οποίες αλυσοδένεται η χώρα, δεσμεύσεις τις οποίες οι δανειστές επιχειρούν να καταστήσουν μη αντιστρεπτές. Και αναφέρομαι στους δανειστές, γιατί οι υπόλοιποι θεωρούνται αναλώσιμοι.

Ποια, λοιπόν, σταθερότητα μπορεί να επικρατήσει κάτω από αυτές τις συνθήκες; Η σταθερότητα ενός κοινωνικού νεκροταφείου, όπου τελικά ο λαός θα υποχρεωθεί να αποδεχθεί την οριστική του ήττα; Πιστεύει κανείς ότι μπορεί να υπάρξει τέτοιου είδους σταθερότητα; Παράγων αστάθειας και ρευστότητας είναι η συγκυβέρνηση, η οποία ανανεώνει κάθε φορά τους εκβιασμούς απέναντι στους ίδιους τους βουλευτές της και πορεύεται μ’ αυτό τον τρόπο.

Είναι αλήθεια ότι η ηγεσία του κ. Σαμαρά, του κ. Γεωργιάδη και των υπόλοιπων δημοκρατικών δυνάμεων δεν διστάζει να ερωτοτροπήσει ακόμη και με την Άβυσσο προκειμένου είτε να αποτρέψει τις εκλογές, είτε να αποτρέψει ένα συγκεκριμένο εκλογικό αποτέλεσμα, στην περίπτωση που θα διεξαχθούν αυτές. Και τίθεται το ερώτημα: Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, που υπερηφανεύεται ότι ο ιδρυτής του έπαιξε σημαντικό ρόλο στην  αποκατάσταση της δημοκρατίας, θα αποδεχθεί αυτούς τους τυχοδιωκτισμούς που απειλούν να μην αφήσουν τελικά τίποτα όρθιο από αυτό που λέγεται πολιτικό σύστημα; Εμείς θεωρούμε ότι αυτό που έχει ανάγκη η χώρα, δεν είναι οι πολιτικές ίντριγκες. Αυτό που έχει ανάγκη είναι ένα δημιουργικό σοκ, το οποίο θα προκαλέσει μιαν ανάταση και θα φέρει στην επιφάνεια τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου.

Ο κ. Δένδιας προτίμησε χθες να μιλήσει περισσότερο ως υπουργός Ανάπτυξης παρά ως υπουργός Άμυνας. Έκανε νύξεις και για την περιφρόνηση της επιχειρηματικότητας σ’ αυτήν εδώ τη χώρα. Εγώ θα έλεγα ότι, καμιά φορά, σ’ αυτή τη χώρα καίγονται και τα χλωρά μαζί με τα ξερά. Το ερώτημα, όμως, παραμένει: Τι εστί επιχειρηματικότητα; Οι πτωχευμένες επιχειρήσεις με τους πλούσιους επιχειρηματίες, για παράδειγμα, είναι επιχειρηματικότητα; Η αντίληψη ότι για να επιχειρήσεις πρέπει σώνει και καλά να έχεις από κοντά το κράτος, είναι επιχειρηματικότητα; Ούτε καν καπιταλισμός δεν είναι. Αυτό, οι οικονομολόγοι το λένε κρατικισμό με έντονα στοιχεία Λατινικής Αμερικής. Από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει να φοβηθεί η υγιής και καινοτόμα επιχειρηματικότητα. Αντίθετα, έχει να κερδίσει με τις προτάσεις που έκανε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στο ελληνοϊταλικό επιμελητήριο, τις οποίες θα αναπτύξουν άλλοι συνάδελφοι αρμοδιότεροι εμού.

Ο κ. Δένδιας δεν ευτύχησε περισσότερο και όταν μίλησε ως υπουργός Εθνικής Άμυνας. Καμία κουβέντα για το επίπεδο διαβίωσης -αν θέλετε, και αξιοπρέπειας- των ανδρών των Ενόπλων Δυνάμεων. Καμία νύξη για τα Ταμεία. Ογδόντα χιλιάδες μάχιμοι, εκατόν είκοσι χιλιάδες συνταξιούχοι -αντανάκλαση της τραγικής σχέσης που έχει το οικονομικά ενεργό δυναμικό με το μη ενεργό. Μπορεί έτσι να πάει κάπου αυτή η χώρα;  Αν δεν αντιστραφεί αυτή η πορεία, λέμε εμείς, η χώρα βαδίζει προς το πλήρες αδιέξοδο. Και ισχυριζόμαστε ότι με το πρόγραμμα που παρουσιάσαμε, μπορούμε να αντιστρέψουμε αυτή την πορεία.

Ο κ. Δένδιας επέλεξε να συγκρίνει τον προϋπολογισμό του 2015 με εκείνον του 2011. Αδόκιμο, ενδεχομένως και παραπλανητικό. Τριακόσια εξήντα εκατομμύρια προέβλεπε το 2013 για εξοπλιστικά ο προϋπολογισμός, επτακόσια ο τωρινός. Και δεν ξέρουμε αν σε αυτά τα 700, περιλαμβάνεται το 85% των παραγγελιών που κάναμε εσπευσμένα μέσα στο καλοκαίρι. Και το ερώτημα είναι: Από αυτά τα 700, αν αφαιρέσουμε το 85%, τι απομένει για τις λειτουργικές ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων; Έχω εδώ τα στοιχεία για το πόσο κοστίζει, για παράδειγμα, μια πτήση ενός F16, ενός Μirage, και θα ήθελα να ρωτήσω την κυβέρνηση, μ’ αυτά τα νούμερα, πόσες πτήσεις των F16 εγγυάται και πόσες πλεύσεις των μέσων του Πολεμικού Ναυτικού;

Καταλήγοντας, θα ήθελα να πω ότι εμείς επανειλημμένα κάναμε συγκεκριμένες προτάσεις, πολλές φορές εις ώτα μη ακουόντων. Κάποια φορά, ευτυχήσαμε να ακούσουμε ότι η πρότασή μας για τον έλεγχο των συμβάσεων και για τη ρήτρα διαφθοράς σ’ αυτές, γίνεται αποδεκτή και ότι θα έρθει σχετική ρύθμιση εν ευθέτω χρόνω. Έκτοτε, ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Εμείς όμως έχουμε την πεποίθηση ότι, τελικά, ο ελληνικός λαός θα μας δώσει τη δυνατότητα, όσα μέσα και αν χρησιμοποιήσουν, να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας. Τα τελευταία 4 - 5 χρόνια υπέστη η οικονομία ανεπανόρθωτη ζημιά, η κοινωνία κατακερματίστηκε, επλήγη και η δημοκρατία. Εμείς, όμως, πιστεύουμε ότι στο τέλος η δημοκρατία θα νικήσει.