Βρισκόμαστε στο 2012 και το Ξηρόμερο,ακόμα,έχει μερικούς απο τους δικούς του… άγραφους νόμους. Νόμοι άγραφοι που έχουν τις ρίζες τους στα βάθη του χρόνου. Ένας απ’ αυτούς, ήταν η προτεραιότητα της αδερφής στο γάμο.
Τα μεγαλύτερα αγόρια της οικογένειας,ήταν υποχρεωμένα να παντρέψουν πρώτα τις αδερφές τους και μετά να παντρευτούν αυτά ( και στην υπόλοιπη Ελλάδα,συνέβαινε αυτό). Άντρες πολύτεκνης οικογένειας, κυρίως με πολλές αδερφές έμειναν ανύπαντροι, προκειμένου να παντρέψουν πρώτα τις αδερφές τους αφού πλέον ήταν αργά,μη έχοντας το χρόνο σύμμαχό τους.
Μερικοί, λόγω του ότι η αδερφή, αρνούνταν πεισματικά να παντρευτεί, ενώ άλλοι έμεναν άκληροι, δηλαδή άτεκνοι λόγω της ανάλογης για την ηλικία τους, συζύγους. Εδώ και δεκαετίες δεν ισχύει αυτός ο νόμος.
Άλλος άγραφος νόμος είναι ο νόμος της φιλίας. Ένας φίλος, ήταν και είναι καρδιακός μ’ έναν όρο. Μακριά από την αδερφή του φίλου του. Πόσες φιλίες έχουν χαλάσει... πόσες ανδρικές φιλίες αποδείχθηκαν ψεύτικες, γιατί ο φίλος είχε σκοπό την προσέγγιση της αδερφής. Το νόμισμα της φιλίας είχε και έχει δύο όψεις. Κάποιες αντρίκιες φιλίες, οδηγήθηκαν στο έγκλημα γιατί… γιατί το κορίτσι πεισμωμένο από την απόρριψη, έβαζε λόγια στην οικoγένειά της, για τον αποδεδειγμένα τίμιο φίλο. Και δεν ήταν μόνο για την αδερφή αλλά για την κόρη, την σύζυγο κ.λ.π.
Στην τραγική κατάληξη, βοηθούσαν κι άλλοι… υποτιθέμενοι… φίλοι, βάζοντας λόγια, πολλές φορές χωρίς να υπάρχει αδίκημα, ούτε από το άνδρα ούτε από τη γυναίκα. Ακόμη και σήμερα, τ’ αγόρια γαλουχημένα μ' αυτή τη νοοτροπία αρνούνται να αποδεχτούν ότι και η αδερφή τους έχει δικαίωμα στη ζωή… κουβαλώντας υπολείμματα εκείνης της νοοτροπίας.
Άλλος άγραφος νόμος ήταν αυτός της αγνότητας του κοριτσιού. Ένα κορίτσι μέχρι την προηγούμενη δεκαετία δύσκολα παντρεύονταν όταν αποφάσιζε να δώσει ό,τι πολυτιμότερο είχε,στον αγαπημένο της. Δυστυχώς, ο ”αγαπημένος“ καυχώνταν στους φίλους του γι αυτό του το κατόρθωμα και δεν αποτελούσε πια κοινό μυστικό του ζευγαριού. Λίγοι αποδείχτηκαν άντρες εχέμυθοι, ενώ μερικές έξυπνες; καπάτσες γυναίκες, εκμεταλλεύονταν αυτή την ιδιότητα των ανδρών, απολαμβάνοντας τη ζωή τους, αψηφώντας τους άγραφους νόμους, χαρακτηρίζοντας όλα αυτά ως… φήμες… ως … κακόβουλα σχόλια.
Οι προχωρημένης ηλικίας γυναίκες, απορούν με τη σημερινή κατάσταση, με την μερική απευθέρωση των ηθών, ενώ αργότερα διηγούνται παρόμοιες ιστορίες του παρελθόντος. Η άγνοια τότε, οδηγούσε πιο εύκολα σε εγκλήματα, αφού υπήρξαν και μεμονωμένες περιπτώσεις γέννησης εξώγαμων, τα οποία στην προσπάθειά τους να τα κρύψουν τα…έπνιγαν… Εξώγαμα γεννιούνταν κι από βιαμούς γυναικών από τους μερικούς άντρες- τέρατα μερικές φορές χωρίς τιμωρία ή ανάληψη της ευθύνης τους. Οι γυναίκες αυτές ήταν δακτυλοδεικτούμενες και η οικογένειά τους ο περίγελος της κοινωνίας. Μερικοί, ακόμα και σήμερα σκέφτονται έτσι. Κι ο άντρας συνένοχος τότε δεν είχε καμμία απολύτως ευθύνη, μόνο η γυναίκα την πλήρωνε. Σήμερα στο στόχαστρο παραμένουν ακόμα οι μοιχαλίδες, οι ανύπαντρες μητέρες ενώ παρακολουθώντας μια ανάλογη ιστορία σε τηλεοποτικό σίριαλ, όχι μόνο γίνεται αποδεχτή αλλά συμμερίζονται και την κατάσταση της ηρωίδας.
Συγκρίνοντας τους σημερινούς κανόνες είμαστε στα επίπεδα της Αθήνας τη δεκαετία του…’60-’70! Τελικά, η συγκράτηση των ηθών σήμερα,οφείλεται στην κοινωνική κριτική. Όλοι οι νόμοι του Ξηρομέρου περιστρέφονται γύρω από τη γυναίκα.
Επομένως η γυναίκα αποτελούσε και αποτελεί το επίκεντρο του ενδιαφέροντος;
Από e-Βόνιτσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου