Του Δημήτρη Τριαντακωνσταντή
Θέλει κι ο ευαγγελισμός την κλίμακά του! Θέλει κι η καλή είδηση την προετοιμασία της! Οτιδήποτε καλό μας εμφανίζεται στη ζωή μας, με οποιαδήποτε μορφή και τρόπο κι αν εμφανίζεται η θεία επέμβαση στην ιστορία, απαιτείται και την ανάλογη σκάλα όπου θα πρέπει να ανέβει ο κάθε άνθρωπος για να γευτεί τη χάρη της χαράς της παρουσίας Εκείνου που είναι η χαρά.
Η χαρμόσυνη είδηση της εθνικής μας επανάστασης χρειάστηκε τέσσερις αιώνες για να κυοφορηθεί. Η χαρμόσυνη είδηση της ενανθρωπήσεως του θεού Λόγου χρειάστηκε γενεές γενεών ώστε να οικοδομηθεί ο οίκος Ιακώβ, απ’ όπου η αγνότητα θα συλλάμβανε τον ασύλληπτο για τον ανθρώπινο νου τρόπο του μυστηρίου της ενσάρκωσης.
Πόσες φορές άραγε δεν αναρωτηθήκαμε και δεν αμφισβητήσαμε ίσως τον τρόπο με τον οποίο ο θεός παρεμβαίνει στη ζωή μας. Άλλες φορές παραπονεθήκαμε για την απουσία του κι άλλες για τον άδικο τρόπο της παρουσίας του. Τι περίεργο! Άδικος ο τρόπος του θεού! Ναι, άδικος μπροστά στα δικά μας θολά μάτια και στο σκοτεινιασμένο μυαλό που στέκονται αδύναμα να δουν την δικαιοσύνη στην τόση αδικία που μας περιβάλλει. Ο μόνος δίκαιος λοιπόν, για να μπορέσει να επανέλθει στην αντίληψή μας θα απαιτήσει προσπάθεια, θα απαιτήσει πόνο. Είναι σκληρό το ανέβασμα των σκαλοπατιών της αρετής! Ο πλέον αρμόδιος, ο Ιωάννης της Κλίμακας μας το έχει διαβεβαιώσει. Δεν μπορούμε να συλλάβουμε τα μυστήρια εκείνα που αποτελούν μέρος της πραγματικότητάς μας, αν πρώτα δεν ανέβουμε μια-μια τις αρετές, ένα-ένα τα σκαλοπάτια της ζωής που οδηγούν σε Εκείνον που στέκεται στο κεφαλόσκαλο του θρόνου της αληθινής ζωής.
Ας δεχτούμε τις προκλήσεις της ζωής, ας δεχτούμε τις καλές ειδήσεις, ας δεχτούμε κι αυτές που μας κακοφαίνονται λόγω της αδυναμίας να τις εξηγήσουμε κι ας αφήσουμε την οικονομία εκείνη που μπορεί να οδηγήσει σε φως τα βήματά μας. Ας αφήσουμε την ιστορία να γραφτεί, προσπαθώντας να κάνουμε πάντα την ανθρώπινή μας παρέμβαση κι αφήνοντας τη ζωή να εξελιχθεί έτσι όπως κάποιος Άλλος έχει ορίσει. Ας καλωσορίσουμε τις ευκαιρίες της ζωής, προσπαθώντας να εκμεταλλευτούμε την κάθε σπιθαμή του δικού μας μερτικού κι ας αφήσουμε την εξέλιξή μας στα χέρια Εκείνου που ξέρει καλά το ίδιο μας το καλό από ό,τι εμείς. «Γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου» λοιπόν, διότι ο άνθρωπος έχει περιορισμένη δυνατότητα αντιληπτικότητας, αδυνατεί να εισχωρήσει στα κρύφια μυστήρια της ζωής και πρέπει να ασπάζεται και να σέβεται και αυτή του την αδυναμία. Διαφορετικά γίνεται υπερόπτης στην βεβαιότητα της δικής του κρίσης.
Ας χαρούμε λοιπόν, όπως χάρηκε κι η Παναγιά μας και μην φοβηθούμε από την ίδια μας τη ζωή, από την ίδια μας την ύπαρξη, αλλά ας ζήσουμε με πλήρη συναίσθηση της ανθρωπινότητάς μας, αφήνοντας την άγνωστη γνώση των γεγονότων που μας συμβαίνουν σ’ Αυτόν που μας επιτρέπει να τον ψηλαφούμε όχι με γνωστικιστικά μέσα αλλά με βαθιά εσωτερικά μυστικιστικά συναισθήματα. Ας γίνουμε πιο αισθαντικοί της παρουσίας Του για να μπορέσουμε να ανεβούμε την σκάλα που οδηγεί σ’ Αυτόν που δίνει πνοή σε όποιον θελήσει να ανέβει την πορεία της δικής του εξέλιξης και μεταμόρφωσης.
Από www.e-charity.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου