Στερνό αντίο στο Γιάννη...

Σαν κεραυνός εν αιθρία ήρθε το κακό νέο ... όπως γίνεται πάντα...και μένεις άναυδος.... Για ποιο λογό;  ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ!!! Γιατί ήρθε η ώρα...

Χάσαμε το φίλο και συμμαθητή μας Δάμο Ιωάννη. Χάσαμε έναν άνθρωπο, μία ψυχή...

Τι να πρωτοθυμηθώ; 

Ήρθες με λουλούδια στην Πέμπτη Δημοτικού, έγινες λουλούδι επειδή ήσουν, σε αγαπήσαμε  γιατί ήσουν αγάπη...

Ήσουν παπαδοπαίδι και ήθελες πάντα να είσαι αυτό, ήθελες πάντα να δίνεις όλο σου τον εαυτό...

Ότι και αν έκανες δεν σου ήταν αρκετό, ήθελες πάντα το παραπάνω... ήθελες αυτό που ήσουν ... , ήθελες την τελειότητα...

Ίσως να τη βρήκες... 

Φίλε σε αγαπάμε !!!

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ......................!!!!!!!!!!!!!