Γ. Βαρεμένος: "Η χώρα έχει μία επιλογή: Να επιβιώσει!"

ΟΜΙΛΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ, 17.07.2013

Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Τελικά, για την εξόφθαλμη αντισυνταγματικότητα ορισμένων διατάξεων οι βουλευτές της συμπολίτευσης, όπως προσφυώς είπε χθες ο Θανάσης Παφίλης, απεφάνθησαν ότι ο γάιδαρος είναι ελικόπτερο. Και όχι ένα οποιοδήποτε ελικόπτερο, αλλά πολύ καλύτερο και από τα Σούπερ Πούμα… 

Κύριοι βουλευτές, χρειάστηκαν εβδομήντα τόσα άρθρα για να περιγραφεί μια άναρθρη, ισοπεδωτική φορολόγηση, που δεν παίρνει υπόψη τη φοροδοτική ικανότητα του πολίτη. Εγώ, θα σας έλεγα να φέρετε άλλα εβδομήντα και άλλα εβδομήντα και άλλα εβδομήντα, όλα μαζί, να τα ψηφίσετε και μετά να κλείσετε τη Βουλή. Όχι για το καλοκαίρι, αλλά γενικώς. Άλλωστε, τι τη χρειάζεται ο κ. Σαμαράς; Την επισκέπτεται σπανίως. Πιο συχνά επισκέπτονται οι μαθητές του δημοτικού σχολείου απ’ ό,τι ο κ. Σαμαράς την ελληνική Βουλή… 

Θα θέλατε να τα φέρετε όλα μαζί, εκατόν εβδομήντα, διακόσια εβδομήντα άρθρα, αλλά δεν το επιτρέπει η τρόικα. Τα θέλει σε δόσεις. Είναι το μαρτύριο της σταγόνας.

Κύριοι βουλευτές, οι οικονομολόγοι κάνουν λόγο για φορολογική κόπωση, έτσι το λένε. Δεν πρόκειται για κόπωση. Πρόκειται για εξουθένωση, πρόκειται για αφαίμαξη ενός οργανισμού ο οποίος πάσχει από αναιμία. Μην εκπλήσσεστε -δεν είστε έκπληκτοι- για το γεγονός ότι παρά την φοροεπιδρομή, τα έσοδα πέφτουν. Δεν είναι κανείς ανυποψίαστος ή έκπληκτος, επειδή «μέρα τα βάζουμε, μέρα τα βγάζουμε, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;».

Κοιτάξτε, κύριοι βουλευτές, θα μπορούσαμε να μιλάμε για μέρες εδώ. Όμως αισθάνομαι πως δεν έχει νόημα. Να σας πω γιατί; Διότι, εκτός των άλλων, έχουν χάσει το νόημά τους και οι λέξεις. Τις έχετε αναποδογυρίσει, μερικές φορές και ανασκολοπίσει. Για παράδειγμα, μια ωραία λέξη είναι η μεταρρύθμιση. Ωραία λέξη. Όταν όμως σε λίγο αυτή τη λέξη θα την εκφέρει ο όποιος κ. Στουρνάρας, ο κόσμος θα τρέχει στα καταφύγια για να καλυφθεί και μόνο που θα ακούει τη λέξη «μεταρρύθμιση». 

Καταργείτε δυόμισι χιλιάδες καθηγητές και αφήνετε έκθετους δεκαπέντε χιλιάδες μαθητές. Μιλάτε για επενδύσεις. Θα ήθελα να ρωτήσω τον κ. υπουργό της Παιδείας: Επενδύετε πού, κύριε Αρβανιτόπουλε; Στην αμάθεια; Δεν σας φτάνει που χιλιάδες από τα καλύτερα μυαλά της Ελλάδας πάνε στο εξωτερικό; Αυτούς, για να σπουδάσουν, τους πλήρωσε η Ελλάδα. Την υπεραξία, ποιος την καρπώνεται; Πλήρωσαν οι γονείς με αίμα και ιδρώτα για να σπουδάσει το παιδί και αυτό πάει στη Γερμανία. Ποιος καρπώνεται την υπεραξία; Οι χώρες της υποδοχής!

Να σας πω και κάτι άλλο, κύριε Αρβανιτόπουλε. Την Πληροφορική δεν την χρειάζεστε; Δεν σας είναι χρήσιμη; Ο επενδυτής από το Κατάρ δεν χρησιμοποιεί την Πληροφορική; Πού θα τους στείλετε τους μαθητές τώρα; Στα ΙΕΚ; Ο πατέρας, πού θα βρει τα λεφτά για να πληρώσει το ΙΕΚ; Αυτόν τον φαύλο κύκλο της διάλυσης τον ονομάζουμε «μεταρρύθμιση»; 

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Ελλάδα καίγεται σαν το κερί και η κοινοπραξία Βενιζέλου - Σαμαρά απολαμβάνει το success story. Και το ερώτημα είναι: Τι νερώνειο έργο είναι αυτό, το οποίο ο ελληνικός λαός δεν το βλέπει στην οθόνη, αλλά το ζει στο πετσί του;

Αύριο θα φέρετε εδώ τον κ. Σόιμπλε. Τι θα του πείτε; «Ιδού η επικράτειά σας»; Θα του θέσετε το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων; Και μη μου πείτε ότι ο κ. Σόιμπλε δεν είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος. Πριν από λίγο καιρό, όταν τέθηκε το θέμα των αποζημιώσεων, ο κ. Σόιμπλε απάντησε. Και απάντησε κατηγορηματικά «nein». Η απάντηση τώρα ποια είναι; «Ya vol»;

Κάνω μία πρόταση που δεν είναι προπαγανδιστική: Να πάρετε αύριο τον κ. Σόιμπλε και να κάνετε μαζί του μια επίσκεψη στην Καισαριανή. Για ποιο λόγο; Για έναν και μοναδικό: Για να καταλάβει ο κ. Σόιμπλε σε ποια χώρα ήρθε, διότι, διαφορετικά, φοβάμαι ότι δεν θα το καταλάβει.

Σε ένα δρόμο εδώ κοντά, στην Ακαδημίας, διάβασα το εξής σύνθημα: «Όσο τα πρόβατα θα βελάζουν, τόσο οι λύκοι πιο δυνατά θα ουρλιάζουν». Θέλω να σας πω ότι αυτό που ακούγεται απέξω, δεν είναι βελάσματα αμνών υποψηφίων προς σφαγή, αλλά ένα πνιχτό ουρλιαχτό, μια υπόγεια βοή, που ειλικρινά ούτε και εγώ -δεν θέλω να κάνω τον προφήτη- δεν ξέρω πώς θα ξεσπάσει και ποιον θα περιλάβει αυτή η οργή του κόσμου. 

Καταλήγοντας θέλω να πω ότι, ναι, υπάρχει ανάγκη απολύσεων. Έπρεπε προ πολλού να έχουν απολυθεί τα μέλη της κοινοπραξίας Σαμαρά - Βενιζέλου. Κάθε μέρα που παραμένουν στην εξουσία, αφαιρούν από τη χώρα διαπραγματευτική ικανότητα. Το μόνο που απέμεινε ως υπέρτατο διαπραγματευτικό όπλο, είναι η απόφαση ενός λαού να επιβιώσει και μιας χώρας να μην αυτοκτονήσει. Αυτό είναι, κύριε Στουρνάρα, το διαπραγματευτικό χαρτί που απέμεινε. Και δεν είναι ένα παίγνιο υψηλής πολιτικής, είναι μια οριακή, αποφασιστική διαπραγμάτευση, με τον λαό στο πλευρό και με ποιο σκοπό; Μια επιλογή έχει η χώρα: Να επιβιώσει! Δεν υπάρχουν δύο επιλογές. Μία είναι η επιλογή.

Επειδή έγινε πολύς λόγος σε αυτή την αίθουσα για όσους πάλεψαν ή έπεσαν με το όπλο στο χέρι για την ανεξαρτησία, την ελευθερία και την προκοπή αυτού του λαού, θα ήθελα να πω μια κουβέντα. Η δικαίωση γι’ αυτούς δεν είναι οι διακηρύξεις, ούτε υπέρ ούτε κατά, ακόμη και οι πιο καλοπροαίρετες. Η δικαίωση γι’ αυτούς θα είναι η επιτυχής έκβαση αυτής της διαπραγμάτευσης που περιέγραψα πριν, με σκοπό όχι να αμυνθούμε, αλλά να επιτεθούμε με ένα πρόγραμμα ριζικής αλλαγής του Δημοσίου, το οποίο θα χρησιμοποιήσουμε για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Η δικαίωση, λοιπόν, αυτών που έπεσαν, θα είναι αυτή η επιτυχία. Αυτό είναι το νόημα της νίκης του λαού.